Columnist Rolf Hut heeft altijd een Leatherman op zak en komt stiekem graag met vieze klushanden het café binnen.
 

Voor een ingenieur die van simpele oplossingen houdt, zijn fietsen fijne dingen. Dat wil zeggen: als ze het doen. Want als ze het niet doen, dan verfoei je ze. 

Zoals van de week toen mijn ketting eraf viel. Het was natuurlijk mijn eigen schuld: al weken kraakte en piepte mijn oude stadsfiets, maar ik dacht nog wel even door te kunnen. Totdat ik dus op zaterdagavond, op weg naar de kroeg, midden in de binnenstad, stil viel. Vanwege de ietwat wijde broeken die ik graag draag is een kettingkast op mijn fiets een must. 

De ketting er snel weer even opleggen was geen optie: die kast moest eraf. Dus de fiets op zijn kop zetten en eens goed kijken hoe de kast vast zit. Gelukkig bleek dat deze kast vast te zitten met schroefjes en niet in elkaar geklikt, zoals zo veel plastic producten. Maar wie heeft er nu een schroevendraaier bij zich op weg naar de kroeg? Nou, ik dus. 

Ik voel me het meest ingenieur wanneer ik met mijn Leatherman op straat sta te pielen om mijn kettingkast netjes van mijn fiets los te krijgen

Al sinds jaar en dag heb ik mijn trouwe Leatherman Micra in mijn broekzak zitten. De kleinste telg in de ­multitoolfamilie – formaat sleutelhanger – heeft een schaartje in plaats van de tang die zijn grote broers hebben en is daarmee eigenlijk meer bedoeld voor kantooringenieurs dan werkplaatsingenieurs.

Naast het schaartje zitten gelukkig een gewone en een kruiskopschroevendraaier. Voorzichtig haal ik daarmee de vijf schroeven los die mijn kettingkast aan zichzelf en aan mijn fiets bevestigen. De ketting is inderdaad veel te droog: die had maanden geleden al een likje olie moeten hebben. Ik leg de ketting er weer op en de weg naar de kroeg kan worden vervolgd. 

Met vieze handen de kroeg inlopen geeft stiekem een goed gevoel. De ‘wat heb jij gedaan?’-blikken zijn de opening om trots te vertellen dat ik zelf mijn fiets even hebt gerepareerd. Midden op straat. Niet de fiets laten staan en verder lopen, niet de fiets terug naar huis slepen en met de bus opnieuw op pad: maar de fiets ondersteboven draaien en fixen die hap. 

Ik ben ingenieur vanwege mijn opleiding, vanwege het technische werk dat ik doe. Maar ik voel me het meest ingenieur wanneer ik met mijn Leatherman op straat sta te pielen om mijn kettingkast netjes van mijn fiets los te krijgen. Voor mij is die Leatherman Micra dus meer dan een handig stuk gereedschap. Het geeft mij het gevoel ingenieur te zijn: de problemen die op me af komen zelf te kunnen oplossen.

PS: Tevens ben ik van mening dat elektrische fietsen als brommers moeten worden gezien.
 

Tekst: Rolf Hut, universitair hoofddocent aan de TU Delft, maker, spreker en schrijver.
Foto: Depositphotos
Â