Een korte film over een ondernemer wiens product zijn klanten helpt aan virtuele huisdieren. Het verrassende slot stelt de vraag: kan zo'n product eenzaamheid verhelpen of is het er eerder de oorzaak van?

Drama kom je in een rubriek als deze niet zo vaak tegen. Interviews, lezingen, demonstraties en recensies des te meer. Daarom nu een mooi stukje fictie, dat de vorm heeft van een promotievideo. De bedrijfsdirecteur vertelt over zijn product: een vorm van augmented reality waarbij de gebruiker het gezelschap krijgt van zelfontworpen huisdieren, geprojecteerd in zijn eigen woonomgeving.


Troetelbeesten

De directeur en zijn dochter hebben er allebei een en de directeur laat trots zien dat die twee troetelbeesten ook met elkáár kunnen spelen. Het slot zal de meeste kijkers verrassen met zijn Roald Dahl-achtige wending, waarbij je je gaat afvragen of eenzaamheid oorzaak of gevolg is van het gebruik van digitale technologie (of misschien wel van fanatiek ondernemen).

Behalve van het verhaal valt ook te genieten van de vormgeving. De virtuele dieren zijn schitterend; de software waar ze uitkomen zou je zo kopen. Ook andere onderdelen van het systeem - ik druk me hier expres vaag uit om niet alles te verklappen - zijn verzorgd in beeld gebracht. De hoofdrolspeler zet zowel een goede pr-vaardige ondernemer neer als een liefhebbende vader.

Zo word je vanzelf ook nieuwsgierig naar de maker van dit alles. Geen probleem: er is een verslag waar zij zelf vertelt over het creatieve proces van deze film en er is een interview dat verschenen is in de Huffington Post.