Sommige dingen stralen misschien geen hoogwaardig ingenieurswerk uit, maar getuigen wel van denken als een ingenieur, ondervond columnist Rolf Hut op het Burning Man-festival.
Het jaarlijkse festival Burning Man in de woestijn van Nevada is een raar evenement: je koopt een ticket en daarvoor krijg je een lege stad. Oké, de organisatie zet een stratenplan uit en wc’s neer, maar de invulling van die stad neemt iedereen zelf mee en deelt die een week lang met de andere tachtigduizend ‘inwoners’.
De groep van zeventig mensen met wie ik optrok, bouwde een flink zonnepaneel van 6 bij 25 meter met een piekvermogen van 22 kilowatt. De energie daarvan deelden we met zo’n vierhonderd mensen van ‘ons dorp’ en met voorbijgangers die hun telefoon wilden opladen.
Andere groepen namen hele geluidinstallaties inclusief dj’s mee en gaven elke nacht een feest. Weer anderen bouwden een sportschool (lekker in de hitte...), een bar of werkten mee aan geweldige kunst die in de woestijn wordt gemaakt.
Onze buren dit jaar bouwden een tent van tien bij tien meter en legden daarin een grasmat neer waarop iedereen kon uitrusten.
Daar moest ik professioneel toch even van slikken. Als watermanager weet ik wat gezond gras ongeveer nodig heeft: makkelijk drie millimeter aan water per dag. Op honderd vierkante meter is dat driehonderd liter per dag, meer dan tweeduizend liter voor de hele week!
Gelukkig heb ik inmiddels geleerd dat primair reageren meestal een slecht idee is
Water is logischerwijs een schaars goed in de woestijn: je moet minstens vier liter per persoon per dag drinken en je moet alles zelf meenemen. Onze buren hadden dus twee kuub extra water naar de woestijn gesleept, puur om een beetje op gras te kunnen liggen! Mijn watermanagers-hart vond dat ik daar wat van moest zeggen.
Gelukkig heb ik inmiddels geleerd dat primair reageren meestal een slecht idee is. Na een nachtje slapen ging ik met een ietwat opener houding bij de buren langs om te vragen wat hun bezielde om een grasmat de woestijn in te slepen.
Hun antwoord: ‘We willen mensen bewust maken van het verkoelende effect van groen in een stad en de beste manier is om dat te ervaren. Er lopen hier veel influencers rond, van Instagrammers tot politici, en als die deze ervaring meenemen naar de gewone wereld, veranderen misschien onze Amerikaanse betonjungles in groenere steden.’
Het hele idee om in de woestijn een feestweek te houden is eigenlijk absurd. Ik heb voor zeventig mensen pannenkoeken gebakken op een gasbrander, de halve stad draaide op dieselgeneratoren en ik meende de buren de les te moeten lezen over de hoeveelheid water die ze vergoten op hun gras...
Tekst: Rolf Hut, universitair hoofddocent aan de TU Delft, maker, spreker en schrijver
Foto: Christopher Michel, CC BY 2.0
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.