âBetonmixerâ zet elektronica in elkaar
In een voortdurend streven naar goedkopere manieren om consumentenelektronica in elkaar te zetten, komen onderzoekers van het Amerikaanse MIT nu met een gedurfde methode. Zij laten de onderdelen van een mobiele telefoon ronddraaien in een soort betonmixer. Doordat de delen dankzij magneetjes ‘weten’ hoe ze in elkaar moeten klikken, ontstaan na verloop van tijd volledige, werkende telefoons. Hoewel deze maaktechniek nog in de kinderschoenen staat, lijkt hij geschikt voor het opschalen van productie.
Centraal hierbij staat het mechanisme dat zorgt dat de juiste onderdelen op elkaar kunnen klikken en dat tegelijkertijd voorkomt dat verkeerde paren van onderdelen aan elkaar gaan zitten. Dit krijgen de MIT’ers voor elkaar met in elkaar passende vormpjes, weet FastCoDesign. Stap twee – van cruciaal belang – is dat er voldoende hechting is. Bij deze demonstratie hebben de onderzoekers magneetjes gebruikt. Ten slotte moet de trommel snel genoeg draaien om de verschillende onderdelen vaak genoeg met elkaar in aanraking te laten komen – maar niet zo snel dat ze beschadigd raken.
Goedkopere assemblage
De grote belofte van de betonmixer vol losse onderdelen is dat hij de assemblage van apparaten goedkoper kan maken. De methode van MIT kan worden opgeschaald door continu nieuwe onderdelen aan de mixer toe te voegen en complete telefoons eruit te halen.
Opstelling
Hoofdonderzoeker Skylar Tibbits werkt sinds 2013 aan de trommeltechniek en bouwde vorig jaar een experimentele opstelling. Hoewel hij laat zien dat het principe werkt, zijn er tal van factoren die het proces nog verder kunnen verbeteren. Denk bijvoorbeeld aan de draaisnelheid van de trommel of het aantal onderdelen dat zich daar tegelijkertijd in bevindt.
Uitdagingen liggen er ook genoeg. Al het zwaaien en zwieren met onderdelen vraagt om een zachte bekleding aan de binnenkant van de trommel. De MIT-ers hebben dat nu opgelost met een dun laagje schuim.
Heilige graal
Tibbits durft ook voluit te dromen. Hij voorziet een toekomst waarin het denkbaar is dat verschillende soorten telefoons allemaal bestaan uit dezelfde paar basiscomponenten. Als je de mixer dan volstort met grote aantallen basiscomponenten, en laat draaien, ontstaan vanzelf verschillende typen telefoons. Door met de procesparameters te spelen, is de verhouding tussen die verschillende typen te beïnvloeden. ‘De heilige graal is om volledige ontwerpvrijheid te hebben met een klein aantal componenten. We staan echt nog aan het prille begin van dit onderzoek’, aldus Tibbits.
Foto's: MIT