Vijftig jaar sleutelen aan de hoofdstad

Dat de jarige hoofdstad Amsterdam van een vervallen havenstad uitgroeide tot een aantrekkelijke metropool, is te danken aan uitgekiende stadsplanning, zo toont een nieuw verschenen publicatie.

Vijftig jaar geleden vierde Amsterdam zijn zevenhonderdste verjaardag. De stad stond er niet goed voor. Haven en industrie waren in verval, met tienduizenden tegelijk verkasten bewoners naar nieuwe groeikernen als Purmerend en Almere en met de aanleg van infrastructuur, zoals een metro, wilde het ook niet vlotten. 

‘Amsterdam is wereldwijd een toonbeeld van succesvolle stadsplanning’, schrijft burgemeester Femke Halsema in het voorwoord van het nieuw verschenen Stadsontwikkeling Amsterdam 1975-2025, maar dan denk ik toch op de eerste plaats aan de aanleg van de Grachtengordel (zeventiende eeuw) en het Algemeen Uitbreidingsplan (1935) van Cornelis van Eesteren, beide gekoesterde relicten uit een ver verleden.

Buurt voor buurt

Dat beeld heb ik (inmiddels bijna 35 jaar import-Amsterdammer) moeten bijstellen na lezing van deze mooi verzorgde uitgave van nai010. Dat Amsterdam er op z’n 750ste verjaardag zo goed voorstaat, is te danken aan decennia van uitgekiend sleutelwerk door stedenbouwkundigen, wethouders, noem maar op. 

Auteur Marnix de Hoog, zelf stedenbouwkundig ingenieur, maakt per tijdvak en met behulp van talloze illustraties inzichtelijk hoe de transformatie van de stad zich sinds 1975 buurt voor buurt heeft voltrokken, en wat daarbij de beweegredenen waren.

Oude structuur

In het laatste hoofdstuk kijkt De Hoog vijftig jaar vooruit. Anders dan in de andere grote steden van het land is de ontwikkeling van Amsterdam altijd zonder al te radicale ingrepen verlopen: de oude structuur bleef steeds in tact. 

Of de bevolkingsgroei van de afgelopen jaren doorzet, hangt van tal van factoren af, maar de scenario’s die De Hoog schetst ogen aantrekkelijk. Op naar het volgende feestjaar!