Medische plaksensoren kunnen van levensbelang zijn, maar het risico bestaat dat ze de huid beschadigen. Onder­zoekers uit Saoedi-Arabië ontwikkelden een plaksensor die dat zeker niet doet. Hun voorbeeld: de zuignappen van een octopus.
 

Medische sensoren, zoals voor het maken van een elektrocardiogram (ECG) of in slimme pleisters, worden op de huid geplakt met lijm. Volgens onderzoekers van de King Abdullah University of Science and Technology (KAUST) kunnen ze daardoor onder meer ontstekingen, blaren en beschadigingen door huidspanning veroorzaken. Zij ontwikkelden een prototype van een plaksensor met minutieuze zuignappen, ofwel adhesive miniaturized octopus-like suckers (AMOS), van twee­honderd micrometer doorsnede.

De AMOS-plaksensor is flexibel, ademend en kan steeds opnieuw worden losgehaald en aangebracht zonder schade aan de huid te veroorzaken. Golvende lijntjes in de plaksensor zorgen ervoor dat vocht eruit kan. De plaksensor is gemaakt van een biocompatibel materiaal, dus allergische reacties blijven uit.

Eerdere pogingen iets vergelijkbaars te ontwikkelen strandden volgens de onderzoekers op de extreem hoge detaillering die nodig is voor de zuignappen. Daardoor werd de productie­mal te duur. Zij ondervangen dit nu door de mal te maken via stereo­lithografie (SLA), waarbij een laserstraal een kunsthars zeer lokaal uithardt.

De AMOS-sensor plakt op allerlei huidtypen, evenals droge, vochtige en harige huidoppervlakken. Dat hebben verschillende testen aangetoond. De onderzoekers willen nu uitgebreide klinische testen uitvoeren om de effectiviteit te testen onder levensechte, medische omstandigheden. 


Foto: King Abdullah University of Science and Technology (KAUST)