Nu de voorbereidingen op het maken van de auto zijn getroffen (het carbon is geknipt en het schuim is gevormd) kunnen we (eindelijk, na zo’n twee maanden productie) beginnen met de daadwerkelijke constructie van Nuna8. Voor mij is de stap van kleine teststukjes naar een volledige auto een grote. Gelukkig zijn oud-teamleden bereid langs te komen en ons te assisteren bij onze eerste grote lamineersessie.

Als vormen van het schuim van vorige week een klusje met tijdsdruk was, dan is het lamineren van onze auto dat zeker. De klok wordt op 4,5 uur gezet want na die tijd zal onze hars beginnen met uitharden. In die tijd moeten alle lapjes carbon worden gelegd en moet het product worden ingepakt in een vacuümzak. De combinatie van secuur werken en de tijdsdruk is een lastige, en met het zweet op onze rug wordt na drie uur besloten te beginnen met het inpakken van ons product zodat het vacuüm er gegarandeerd na 4,5 uur op staat.

De realisatie dat we ‘er nu niks meer aan kunnen doen’ is een gekke. Het enige dat ons wacht is 24 uur geduld en dan ons product uitpakken. Pas op dat moment zullen we het resultaat zien. Duimen tot die tijd dus!