De ezel en de beer
Goede ideeën te over als het gaat om het oplossen van de woningnood. Maar aan ambitieuze vergezichten hebben de huidige woningzoekenden helemaal niets, stelt hoofdredacteur Pancras Dijk.
Leg dat Markermeer toch droog en bouw het vol! Dan hebben we de woningnood in één keer opgelost. En waarom spuiten we eigenlijk geen wooneilanden op voor de kust? Doen we in Dubai toch ook? Of nog beter: laten we drijvende steden ontwikkelen. Hoe klimaatbestendig zullen die zijn!
Goede ideeën te over als het gaat om het oplossen van de woningnood. Maar als ik ze hoor, denk ik onwillekeurig aan een favoriet voorleesverhaaltje bij ons thuis.
De volgende dag was de hijskraan klaar. Nu kan ik je redden, riep de trotse beer enthousiast.
BOEM! Daar lag de ezel, in een diepe kuil. Hij begon om hulp te roepen, waarop direct de beer kwam aangesneld. ‘Geen zorgen, ik haal je er wel uit, vriend’, stelde hij de ezel gerust.
De beer pakte het grondig aan. Hij besloot een hijskraan te bouwen. Dat bleek nog niet zo eenvoudig. Terwijl het gevaarte langzaam gestalte kreeg, viel de duisternis in.
De ongelukkige ezel had genoeg van het wachten. Met een enorme krachtsinspanning wist hij zichzelf uit de kuil omhoog te hijsen en hij wandelde naar huis.
De volgende dag was de hijskraan klaar. Nu kan ik je redden, riep de trotse beer enthousiast.
De ezel was de beroerdste niet. Hij liet zich weer in de kuil vallen en begon hard om hulp te roepen.
Natuurlijk, we moeten die hijskraan bouwen. Maar de talloze woningzoekenden van nu hebben daar weinig aan.
Hoe we de bouw wél kunnen versnellen, en waar nog plek is? U leest het in het omslagverhaal van het oktobernummer van De Ingenieur.
Tekst: Pancras Dijk, hoofdredacteur van De Ingenieur
Foto: Depositphotos