Als je niet bij Google zou willen werken om de gratis maaltijden, wasserettes, kappers en dergelijke, dan toch om de fameuze 20 %-regel: elke medewerker mag een vijfde van zijn tijd besteden aan een hobbyproject.

Twee van die werknemers hebben een mooie, recursieve manier gevonden om die 20 % te besteden. Ze maken video’s over de 20 %-projecten van hun collega’s. Naast een trailer zijn er intussen drie filmpjes verschenen. Een gaat over de experimenten van Google Street View: virtuele rondwandelingen in natuurgebieden, onder water, op klimwanden en meer.

Een andere over een app die is ontwikkeld door een medewerker van Googles woordenboek Translate. Een smartphone met deze app kun je richten op een bord met tekst, waarop de app in het schermbeeld de originele tekst vervangt door een vertaling – handig op vakantie.

In een derde video bezoeken ze Google X, het laboratorium waar alleen maar dwaze projecten worden uitgevoerd. Hardware-ingenieur Gabby ontwerpt daar zwemmende robotslangen.

Op YouTube noemen ze zich Nat and Lo. Voluit heten ze Natalie Hammel, tekstschrijver, en Lorraine Yurshansky, producer, en ze werken inderdaad voor Google. Ik kwam daar indirect achter, want hun YouTube-kanaal vermeldt niets over hun identiteit. Aanvankelijk vermoedde ik dat Google deze video’s door een pr-bureau had laten maken en dat de dames gefingeerde Google-medewerkers waren. Hoewel dat dus niet zo is, betwijfel ik nog dat ze dit doen in 20 % van hun tijd. Ze maken sinds het begin van het kanaal een video per week, met een cameraploeg en al. Dat doe je niet in een dagje, om maar te zwijgen van het budget dat je nodig hebt voor facilitaire zaken. Het lijkt er dus iets meer op dat ze dit doen in hun 80 %. Tja, als je veel YouTube-video’s hebt gezien (om maar te zwijgen over andere uitingen op internet), word je vanzelf wantrouwig.

De serie is aantrekkelijk uitgevoerd. Nat en Lo voeren vlotte gesprekken, de montage is snel en de muzikale begeleiding bestaat uit opgewekte uptempo rockakkoorden. Een grappig vormelement zijn de krijtachtige aantekeningen die over het videobeeld worden geprojecteerd. Zo wordt bijvoorbeeld benadrukt dat in de 360°-camera’s van Street view wel vijftien gewone camera’s zijn verwerkt. Dit wordt ook gewoon gezegd en het is dus overbodig, maar het draagt bij aan de vrolijke, onbezorgde sfeer.

Niet moeilijk doen, dat is duidelijk het uitgangspunt. En dat is het voornaamste bezwaar. Want echt dingen te weten komen, is er niet bij. Neem die robotslangen. Wat voor motoren worden daarin gebruikt? Hoe worden die bestuurd? Hoe werkt de zwembeweging van een (robot)slang? Hoe is de energievoorziening geregeld? Hoe hou je het ding waterdicht met al die gewrichten? Het wordt niet besproken. Net als bij het eerste het beste commerciële tv-station stuiven de presentatoren meteen door naar wat je er eventueel mee zou kunnen doen. Dat is ongeveer 20 % van wat ik zou verwachten van een leidend technologiebedrijf.

tekst drs. Herbert Blankesteijn