De glazen waterkering die het Limburgse dorp Belfeld moet beschermen bij hoogwater, is voldoende sterk. Dat bleek een week geleden uit een test in de Deltagoot van onderzoeksinstituut Deltares. De kering kan een achthonderd kilo zware boom weerstaan, die er met een snelheid van drie meter per seconde tegenaan beukt. Dat blijft zo als de glaslagen door andere oorzaken schade oplopen.

Eén van de fijne dingen van wonen in het Limburgse dorp Belfeld, vlak bij Venlo, is het uitzicht over de Maas. Minder leuk is dat diezelfde Maas overstromingsgevaar met zich meebrengt. Dat bleek bijvoorbeeld in 2021 toen de Maas, Roer en Geul in de grensstreek van Limburg overstroomden. En eerder, in de jaren ’90, toen de Maas in het gebied tussen Venlo en Roermond op verschillende plaatsen buiten zijn oevers trad. Duizenden huizen kwamen toen onder water te staan, zo’n twaalfduizend mensen werden geëvacueerd.

Belfeld is dus afhankelijk van een goede waterkering. Momenteel bestaat deze uit twee groene dijken, met daartussenin een keermuur met deels demontabele wanden: schotten die bij hoogwater handmatig worden geplaatst. Dit is echter een tijdelijke oplossing, die werd aangelegd na de overstromingen van de jaren ’90. Volgens het Waterschap Limburg voldoet de constructie niet meer aan de veiligheidseisen. Daarom worden de dijken nu versterkt, als onderdeel van het Hoogwaterbeschermingsprogramma Nederland.

De demontabele wanden gaan bij die versterkingsoperatie verdwijnen, omdat de kosten voor onderhoud te hoog zijn. Om de bewoners tóch van hun mooie uitzicht te laten blijven genieten, komt er een permanente waterkering van glas.

Beukende boomstam

Deze glazen beschermingswand is een week geleden getest in de Deltagoot van kennisinstituut Deltares – een testfaciliteit waar waterkeringen op ware grootte worden blootgesteld aan kunstmatige extreme golven. Hierbij werd een boomstam van achthonderd kilogram met een snelheid van drie meter per seconde tegen het glas geslagen, schrijft Deltares in een online nieuwsbericht. Dit om de impact van drijvende objecten, zoals takken en boomstammen die in de Maas terecht kunnen komen, na te bootsen.

De glazen waterkering bestaat uit zes glaslagen met folie in een stalen kozijn. ‘Bij geen van de proeven zijn glaslagen gebroken door de impact van de boom’, mailt projectleider Nova Huppes van Deltares, die de interactie onderzoekt tussen golven en kunstwerken zoals golfbrekers en dijken.

Wel is na elke botsproef een glaslaag kunstmatig gebroken met behulp van een centerpons (een stalen pen met een harde punt). ‘De rand van de ruit was hiervoor nu speciaal vrijgelaten’, zegt Huppes. ‘Straks, bij gebruik in de praktijk, wordt de ruit voorzien van een stalen frame rondom.’

Zelfs nadat alle glaslagen waren gebroken, werd de ruit nog steeds bijeengehouden door de folies tussen de glaslagen, waardoor het een sterk geheel bleef. De constructie bleef het water tegenhouden, evenals de tegen het glas beukende boomstam.

Niet de eerste

De glazen waterkering die de komende periode in Belfeld wordt geplaatst bestaat uit drie secties, van dertig, vijftien en twaalf meter lang en 1,32 meter hoog. Hij is in opdracht van Waterschap Limburg ontwikkeld door aannemerscombinatie MaaSamen, een samenwerking van de bedrijven Van den Biggelaar,  Boskalis en Wetering.

Het is niet de eerste glazen waterkering van Nederland, schrijft vakblad H2O. Die eer viel vijf jaar geleden al te beurt aan het dorp Neer.

De verwachting is dat de waterkering begin volgend jaar klaar is.

 

Openingsfoto: Deltares