Koester de rafelranden van de stad, want daar leren jongeren hoe leuk techniek is, schrijft columnist Rolf Hut.


Als je mij bij een concert kwijt bent: zoek dan eens bij het meng­paneel. De kans is groot dat ik daar sta te kijken hoe de techniek precies wordt geregeld. Er zijn veel verschillende manieren waarop mensen worden geïnspireerd om een technische opleiding te gaan doen. Ze krijgen de liefde voor techniek mee vanuit huis, ze hadden een bevlogen docente of speelden met speelgoed dat interesse in techniek aanwakkert.

Opmerkelijk veel van mijn studenten geven aan dat ze voor techniek kozen omdat ze als vrijwilliger het licht of geluid bij optredens verzorgden. Jongeren zitten natuurlijk niet in de Ziggo Dome of op Lowlands zelf aan de knoppen, maar in lokale culturele- en jongerencentra zijn ze zeer actief. 

Op plekken waar jongeren veel zelf regelen, gaat het er regelmatig chaotisch aan toe. Mijn klaslokalen zijn daarvan het bewijs. De innovatieve, creatieve sfeer die in dit soort centra hangt, leidt tot veel nieuwe ideeën en initiatieven.

De keerzijde is echter dat er ook creatief en innovatief met regels en vergunningen wordt omgegaan, vaak omdat bestaande regels niet precies dekken wat er allemaal in zo’n centrum gebeurt. Dat is lastig voor bestuurders: enerzijds zien ze de waarde van creatieve plekken in de stad, anderzijds wil niemand wetteloosheid. 

Een oud abattoir is omgebouwd tot een repetitieplek voor muzikanten

Neem nu het Slachthuis in Haarlem. Het is een oud abattoir dat is omgebouwd tot een repetitieplek voor muzikanten. Van gevestigde saxofoonkwartetten tot piepjonge bandjes: talloze muzikanten huren er een ruimte. Na het sluiten van soort­gelijke plekken in de binnenstad was hieraan grote behoefte.

Om die bandjes ook met publiek te laten oefenen, werden er steeds vaker optredens georganiseerd. Voor de bar daaromheen werd snel met de gemeente een kantinevergunning geregeld. In de vergunning staat letterlijk dat de bar open mag zijn ‘tot een uur na de laatste wedstrijd’.

Twee jaar later treden er elk weekend bandjes op in het Slachthuis en helpen jongeren met affiniteit voor techniek mee met licht en geluid. Het Slachthuis groeide uit tot een plek waar startende muzikanten, kunstenaars en technici een plek krijgen om samen te komen en zich te ontwikkelen.

Maar die vergunning… Toen een oplettende ambtenaar dat door kreeg, werd snel besloten: voor een poppodium is een andere vergunning nodig dus geen optredens meer.

En dat is zó zonde. De gemeente schrijft beleidsstukken vol waar ‘broedplaatsen’ en ‘rafelrandjes’ worden geroemd als aanjagers van cultuur in de stad. Dan wil je toch dat hier snel een vergunning wordt geregeld in plaats van de stekker eruit te trekken?

In eerste instantie natuurlijk om muzikanten en publiek een plek te laten behouden waar ze elkaar ontmoeten. Maar ook voor al die jongeren die thuis of op school niet, maar hier wel, ervaren hoe leuk het is om met techniek te werken.


Rolf Hut is universitair hoofddocent aan de TU Delft, maker, spreker en schrijver.
Foto: Robert Lagendijk