Het spektakelstuk Robot van theatergezelschap Vis à Vis, nog tot eind september te zien op het Almeerderstrand, is huiveringwekkend en hartverwarmend tegelijk.

Aad en Betty zijn gelukkig samen. Hun leven speelt zich volledig af op een vervallen tankstation dat zo uit een Amerikaanse road movie lijkt te zijn gekopieerd. Aad verkoopt af en toe wat druppels water, een schaars en kostbaar goed. Echtgenote Betty verzorgt de tuin.

Dat valt nog niet mee vanuit een rolstoel, maar Aad heeft veel voor zijn vrouw over. Met een krakkemikkige, oude hijskraan tilt hij Betty dan een flink stuk op, zodat ze overal eenvoudig bij kan. Ze hebben genoeg aan elkaar en aan hun tankstation.


Zorgrobot

Maar dat kleine, menselijke geluk is dus helemaal niet de bedoeling, in de nabije toekomst waarin het openlucht-theaterspektakel Robot speelt. De androïde inspecteur van Human Care komt langs – en dan weet je het wel. Kan Betty niet lopen? Dan moet ze direct een peperdure zorgrobot aanschaffen, anders wordt ze binnen een etmaal opgehaald en in een verzorgingstehuis geplaatst.

De wereld van Betty en Aad komt op z’n kop te staan, zeker wanneer er ook nog eens projectontwikkelaars verschijnen. Het tankstation zal tegen de vlakte moeten; in de verte komt de grote stad al steeds dichterbij.
 

De inspecteur van Human Care met een van de zorgrobots die haar bedrijf in de aanbieding heeft.  


Splijtzwam

Het toekomstbeeld dat theatergroep Vis à vis schetst, is aanvankelijk vooral huiveringwekkend. De door Human Care zo luidkeels bezongen ‘triomf der techniek’ krijgen Aad en Betty ongevraagd door de strot geduwd.

Daarmee dwingen de makers het publiek om stil te staan bij belangrijke vragen, zonder dat ze die expliciet stellen. Wat moet je wanneer een kunstmatig intelligent systeem je namens de maatschappij komt vertellen wat je te doen staat? Wie luistert er nog naar je grieven, waar kun je bezwaar aantekenen? En wat moet je als de zorgrobot die je van lieverlede in je leven accepteert een splijtzwam in je relatie dreigt te worden? 


Dystopie die ontroert

Het is een dystopisch schrikbeeld dat de makers laten zien, maar ze doen dat in de vorm van een bij vlagen hilarische komedie. De acteurs en zeker ook de mensen van de techniek achter de schermen halen alles uit de kast om te imponeren, maar toch voelt de voorstelling heel intiem. Sterker: wie niet af en toe naast een schaterlach ook een brok in de keel voelt opkomen, moet wel een androïde zijn.

Foto's: Anna van Kooij