Zes torens die gaan komen in het Indiase Greater Nodia dragen de onmiskenbare handtekening van de Belgische eco-architect Vincent Callebaut. De zes energie- en waterzuinige woontorens zijn tegelijk park en volkstuin. In 2020 moet het complex gereed zijn.

Ze worden verticale tuinen, groene woontorens of ecotorens genoemd, de flatgebouwen waarmee de nu in Parijs wonende Callebaut naam heeft gemaakt. Hij volgt die traditie met zijn ontwerp voor Hyperion (een verwijzing naar de Californische reuzenboom), zoals de zes torens vlakbij New Delhi gaan heten. Het idee van de torens is afkomstig van de Indische agroecologist Amlankusam, die streeft naar het ideaalbeeld van de ecologische zelfvoorzienende biodiverse woon-enclave, waar bewoners een gemeenschap vormen. Dat idealisme is ook volop terug te vinden in het ontwerp van Callebaut.

De torens hebben elk 36 verdiepingen en het voornaamste bouwmateriaal is hout dat lokaal wordt geproduceerd. Alleen de fundering en de kern bevatten beton en staal. De binnenbekleding komt van lokale ambachtslieden, fab-labs en tweedehands winkels.

De torens bevatten veel groen, en de bewoners kunnen zelf groenten telen. Wortels, tomaten, spinazie, saffraan en koriander groeien op de balkons op kleikorrels en in kassen op substraat.  Er is ook ruimte voor het houden van kleine landbouwdieren of het kweken van vis in vijvers. Het organische afval dient als mest voor de planten.

De flats krijgen een grote sociale en culturele variëteit. Achter de met zonnepanelen bekleedde gevel liggen bedrijfsruimten, die geschikt zijn voor starters, werkplaatsen, en andere werkzaamheden. De appartementen die in grootte variëren voor verschillende gezinssamenstellingen en inkomens, hebben allen een balkon.  

Bovenin verbinden hoog gelegen bruggen de torens. Ze komen uit op pleinen onder het dak die voor alle bewoners toegankelijk zijn. Die pleinen dienen als ontmoetingsplaats, park, sportveld en speeltuin.

Aan de gevels van de torens zijn zonnepanelen en windturbines bevestigd. Het regenwater dat op de torens valt wordt opgevangen, grijs water gerecycleerd, waarmee een waterbesparing zo’n 90 % mogelijk moet zijn.

Het klinkt, kortom, als een droomproject, dat al in 2020 gereed moet zijn.