De aangekondigde krimp op Schiphol gaat lang niet ver genoeg, betoogt omwonende Bob van Marlen. 

Op 14 mei demonstreerde ik op Schiphol tegen de groei van de luchtvaart. Naast de zorgen die deze groei me baart voor het effect op het klimaat, ben ik helaas zelf ervaringsdeskundige op het gebied van geluidshinder.

Als inwoner van Uitgeest heb ik vanaf 2003 de funeste gevolgen van de Polderbaan meegemaakt. Ik heb de afgelopen twintig jaar onze leefomgeving steeds verder achteruit zien en vooral horen gaan. Nu, na enkele relatief rustige jaren door de coronacrisis – hoe erg die ook was voor velen – is de herrie weer volledig terug. 

Recent ben ik me gaan verdiepen in de methodiek van geluidszonering. Ik heb vele stukken hierover bestudeerd en over de beleidsbeslissingen rond de luchtvaart. Ik stortte me op het bijwonen van consultaties in de Tweede Kamer, het ontwikkelen van een netwerk van deskundigen, het bijdragen aan relevante platforms, het indienen van zienswijzen aan de Commissie Milieu Effect Rapportage, het opstellen van een eigen meet- en rekenmodel, het presenteren van prognoses hiermee voor onze gemeenteraad, het deelnemen aan internationale vergaderingen tot uiteindelijk verzet.

Zie ik enig resultaat van al die inspanningen? Ja, een klein beetje, het tij lijkt te keren, maar er moet nog heel wat gebeuren.

De kern van het ­probleem is de 
door de sector en overheid ontwikkelde 
systematiek

Wat is de kern van het probleem geluidshinder? Volgens mij ligt die in de door de sector en de overheid ontwikkelde systematiek. In de jaren zestig werd de zogenoemde ‘Kosteneenheid’ (Ke) geïntroduceerd, waarmee geluidscontouren konden worden berekend. In deze maat werd alle geluid onder de 65 dB(A) niet meegerekend, wat misschien in die tijd nog te rechtvaardigen was. De vliegtuigen produceerden veel meer lawaai, maar de aantallen waren veel geringer.

Rond 2000 werd deze maat vervangen door Lden (Level day-evening-night), maar wel op zo’n wijze, dat de groei van de luchtvaart geen strobreed in de weg werd gelegd. Protest door deskundigen werd in die tijd van tafel geveegd. Voor Ke was een grens opgesteld van 35 om omwonenden enigszins te beschermen, als gelijkwaardig werd gekozen voor 58 dB(A) Lden. Sindsdien presenteert de overheid geluidscontouren van zowel 48 als 58 dB(A).

De Wereldgezondheidsraad kwam enige jaren geleden met een aanbeveling voor een gezonde leefomgeving met de maximale waarde van 45 dB(A) Lden. Een groot aantal inwoners van Nederland woont echter boven deze grens. Wij worden dan ook zeer regelmatig in onze nachtrust gestoord. Dit beïnvloedt ons welbevinden en onze gezondheid. 

In de voorgenomen luchtruimherziening met vaste routes buiten woonkernen kan het aantal vluchten hierboven sterk worden uitgebreid. De rechtspositie en de gezondheid van de toch nog grote aantallen mensen die dit gaat betreffen, komen in het geding.

Mijn mening is dan ook dat groei van de luchtvaart niet meer kan zonder verdere aantasting van onze gezondheid, de leefomgeving en mondiale temperatuurstijging. Dus kabinet: de aangekondigde vermindering tot 440.000 vluchten per jaar op Schiphol is een eerste stap, maar die zal moeten worden op­gevolgd met verdere vermindering. We hebben helaas niet veel tijd over.


Tekst: Bob van Marlen, scheepsbouwkundig ingenieur, bewoner van Uitgeest en kritisch volger van luchthaven Schiphol
Foto: Depositphotos