Een enorme zwerm van 105 satellieten, elk ter grootte van een koekje, heeft contact gemaakt met onderzoekers op aarde. Een proef om aan te tonen dat communicatie met dergelijke nanosatellieten in een baan om de aarde mogelijk is, is daarmee geslaagd.

De Sprite ChipSats, zoals de satellietjes heten, behoren tot de kleinste die ooit in een baan om de aarde hebben gevlogen. Ze wegen slechts vier gram en zijn voorzien van een zonnepaneeltje, verschillende sensoren en een communicatiesysteem, verzameld op een printplaatje van nog geen vijf vierkante centimeter. De kostprijs per stuk ligt onder de honderd dollar (90 euro).

Een zwerm van 105 van de nanosatellieten werd in maart losgelaten door een CubeSat-satelliet, zelf ook al niet groter dan een schoenendoos. Een dag later vingen de onderzoekers bij Cornell University, Stanford University en de ruimtevaartdienst NASA al de eerste signalen op van de individuele satellietjes.
 

Sprite ChipSat
Een voorbeeld van de Sprite ChipSat, kleiner dan 5 cm2.


Crowdfunding

'Deze succesvolle test toont eens te meer aan dat superkleine, goedkope ruimtevaartuigjes werkelijkheid zijn geworden', zei hoofddocent werktuigbouwkunde en ruimtevaarttechniek en missieleider Mason Peck van Cornell University in een persbericht. 'KickSat heeft het democratische ruimtetijdperk een kickstart gegeven.' Hij verwees daarmee naar de crowdfundingcampagne die de test deels heeft gefinancierd.

De ingenieurs hoopten met de missie aan te tonen dat communicatie met dergelijke minisatellietjes mogelijk is, zonder het overige communicatieverkeer te verstoren. Dat is gelukt doordat de Sprites enkel korte pulsen verzonden met een frequentie van rond de 400 megahertz. 
 


Kosmische stofdeeltjes

Volgens de makers heeft het systeem met de zwerm nanosatellieten grote commerciële en wetenschappelijke potentie. Zo zal de volgende generatie Sprites worden uitgerust met gps en met apparatuur om onderzoek te doen naar de atmosfeer en magnetische velden.

Dankzij hun kleine afmetingen gedragen de Sprites zich als kosmische stofdeeltjes die door de zonnewind, de voortdurende stroom plasmadeeltjes die aan de zon ontsnappen, naar verre delen van het zonnestelsel worden geblazen, zonder enige brandstof nodig te hebben. 

De Sprites cirkelden maar een paar dagen in een baan om de aarde. Vervolgens keerden ze terug in de atmosfeer, waar ze verbrandden. Zo moet worden voorkomen dat de minisatellieten als ruimtepuin eeuwig rondjes blijven cirkelen en daarmee een risico vormen voor overige missies. 

Beeld: Cornell University