The Ocean cleanup, het project om met drijvende armen het plastic uit de oceanen te vissen, komt steeds dichterbij. Onlangs rondde een vloot van zeilboten een verkenningstocht door een 'plasticeiland' af, zodat de ontwerpers een beter beeld konden krijgen van de hoeveelheid plastic. Daarnaast wordt er volop getest bij onderzoeksinstituten als Deltares en Marin.

Het zijn belangrijke stappen in de opmars naar het einddoel: een 100 kilometer lange installatie van schermen die het plastic dat in de oceaan rondzweeft opvangt. Met drijvende armen en daaronder plastic schotten denkt Ocean Cleanup in tien jaar tijd zo'n vijftig procent van het plastic af te kunnen vangen. Het zou één van de grootste oceaanproblemen aanzienlijk verminderen.

Inmiddels krijgt de droom van oprichter Boyan Slat steeds meer vorm. De verkenningstocht in de oceaan tussen Hawaii en de Amerikaanse westkust was de eerste in haar soort. 'De hoeveelheden plastic in de oceaan zijn moeilijk te bepalen; schattingen variëren tussen de één en honderd miljoen kilo. We hoopten een beter idee te krijgen door met veel boten te meten.' Het bedrijf vroeg deelnemers aan een zeilwedstrijd van Californië naar Hawaii of ze op de terugweg - die velen sowieso moesten afleggen - wat netten achter de boot mee wilden slepen. Daar bleek animo voor; al snel was er een vloot van een stuk of tien boten. Daarnaast regelde the Ocean Cleanup zelf een moederschip, dat een groter net mee kon slepen.

De route die de zeilboten met hun plasticvangende netten aflegden.

Hoewel de plasticanalyse nog bezig is, zijn er nu al verrassende resultaten. De hoeveelheid groot plastic, zoals buizen of tassen, bleek veel omvangrijker dan gedacht. Het gewichtsaandeel van 'intact' plastic was aanzienlijk groter dan de hoeveelheid klein plastic. Tot nu toe dacht het bedrijf dat er vooral klein, verpulverd plastic in de oceaan lag. 'Dit zorgt ervoor dat we onze vermoedens over het gewicht en de aard van het plastic moeten bijstellen', vertelt oprichter Boyan Slat.

Groot plastic

Ondertussen werken de ingenieurs in Delft hard aan de constructie die het plastic straks moet afvangen. Dat zal bestaat uit een drijvende buis van zo'n anderhalve meter doorsnee en een scherm van maximaal twee meter eronder. 'Beide zijn gemaakt van een duurzaam plastic, maar het precieze materiaal moet nog worden uitgezocht', vertelt lead engineer Lourens Boot. Onlangs ging het eerste schaalmodel in één van de golfgoten van wateronderzoeksbureau Deltares op de proef. De resultaten waren bemoedigend; de theorie dat plastic vooral aan het oppervlak drijft bleek te kloppen, en het schaalmodel was bestand tegen hoge golven. 'We moesten zelf het plastic een beetje onder water duwen om het onder de barriere door te laten gaan, dus de installatie zal onder normale omstandigheden veel tegenhouden', aldus Boot.

Binnenkort zal er nog een proef komen bij het maritieme onderzoekscentrum Marin, waarna er een prototype in de Noordzee komt te liggen. Daar is geen plastic aanwezig, maar het is wel een mooie proeftuin om te kijken wat er op de open zeemet de installatie gebeurt. 'Dat is altijd weer anders dan een bad bij een onderzoeksinstituut', aldus Slat.

Images credit: The Ocean Cleanup