In de afgelopen weken hebben we de drie grote onderdelen van Nuna (de onderkant, de binnenkant en de bovenkant) elk in drie stappen gelamineerd. Nu de zogeheten sandwichstructuur van Nuna compleet is, is het tijd om onze producten uit de mal te halen. Als het lossen van de mallen nog niet spannend genoeg was, dan is het lossen van Nuna dat zeker, want bij elk piepje en kraakje (en dat zijn er nog al wat) denk ik “als er maar niks stuk gaat…”

In het beste geval is de mal zo goed ingesmeerd met lossingsmiddel dat het lossen als vanzelf gaat. In de praktijk blijkt echter dat er gewrikt moet worden en lucht onder het product geblazen. Weer komen we erachter dat vooruit denken loont, want dankzij kleine gaatjes onder in onze mallen kunnen we lucht onder Nuna inspuiten. Vergeleken met andere jaren (er is wel eens een vorkheftruck aan te pas gekomen) mogen we niet klagen, alle producten komen ongeschonden de mallen uit.

Nuna8 is nu echt tot leven gekomen, een moment dat met het hele team gevierd wordt. We zijn er echter nog lang niet, want losse onderdelen maken nog geen auto. De komende weken mogen we dus onze drie grote onderdelen combineren tot één raceklare zonnewagen.