Van alle initiatieven op het gebied van gesmoltenzoutreactoren lijkt de liquid-fluor fast reactor (LFTR) het meest op de molten-salt breeder reactor die veertig jaren geleden in de mottenballen werd gelegd. Brandstof is 232-thorium dat met behulp van neutronen wordt omgezet in 233-uranium, dat vervolgens een splijtingsreactie ondergaat, waarbij niet alleen 9000 MWh per kilogram vrijkomt, maar ook voldoende neutronen om 232-thorium om te zetten in 233-uranium. Het is dus een kweekreactor.

Een belangrijk ontwerpcriterium van de LFTR is dat de reactorwand zoveel mogelijk wordt gevrijwaard van neutronen om materiaalschade te voorkomen. Daarom is er een scheiding aangebracht tussen het deel waar de splijtingsreactie plaatsvindt, het ‘fuel salt’, en het deel waar 232-thorium wordt omgezet in 233-uranium door opname van neutronen, het ‘blanket salt’.

Het fuel salt wordt opgesloten in buizen van grafiet, dat tegelijk de functie van moderator vervult door de vrijkomende neutronen af te remmen, zodat ze de goede snelheid hebben om maximaal opgenomen te worden door 232-thorium in de ‘blanket’. De blanket zelf fungeert bovendien als isolerende deken, die de rectorwand beschermt tegen neutronen.