De kwantumcomputer komt eraan. Nadat wetenschappers jarenlang het mysterieuze verschijnsel van de kwantummechanica ontrafelden, zijn ingenieurs nu klaar om al die kennis te gebruiken voor apparaten. De kwantumcomputer, het huzarenstukje van deze technologie, kan binnen vijf jaar bestaan.


Dat is een mijlpaal voor een tot voor kort volstrekt bizarre techniek. Met de superpositie van een kwantumdeeltje zijn bitjes (geheugenstukjes van een pc) te maken die niet óf een 0 óf een 1 hoeven te zijn. Ze kunnen ook tussen die twee extremen in zitten, waardoor de rekenkracht van een kwantumcomputer exponentieel toeneemt met het aantal kwantumbits (qubits).

Voor het zover is, zijn er echter nog flinke horden te nemen. Het maken van een kwantumdeeltje is namelijk niet eenvoudig. Het vereist een bovenmenselijke nauwkeurigheid, een vrijwel onmogelijk lage temperatuur en zelfs dan is de stabiliteit van de computer nog niet je-van-het.

Gelukkig werken er bij zowel universiteiten als chipbedrijven mensen koortsachtig aan steeds betere kwantumchips. Het aantal qubits neemt daardoor gestaag toe en lijkt ieder moment snel te kunnen gaan groeien. IBM laat mensen al in de cloud experimenteren met vijf qubits, terwijl op de TU Delft al chips van tien bits in de maak zijn.

Als de kwantumcomputer er eenmaal is, gaat er voor softwarebouwers een onbekende, maar potentieel machtige wereld open. Het simuleren van natuurfenomen (nu nog schier onmogelijk door de complexiteit) komt binnen handbereik, en uiteindelijk zelfs het breken van de meestgebruikte cryptografie. Daarmee zouden alle versleutelde geheimen op het web op straat komen te liggen. Logisch dus dat mensen ook al nadenken over hoe dat is te voorkomen.

In het julinummer van De Ingenieur een uitgebreid verhaal over kwantumcomputers. Ook te lezen via