Een onderzoeksteam aan de Universiteit Utrecht is in samenwerking met de Galapagos Conservation Trust begonnen aan het ontwikkelen van een 'plasticvoorspeller' voor de Galapagoseilanden.

Het gaat om een computertool die kan voorspellen waar en wanneer plastic aanspoelt. Zo weten parkwachters wanneer ze naar welk eiland moeten gaan om plastic te ruimen. Het idee van het project is dat het efficiënter is om plastic te ruimen op de stranden dan om met enorme netten plastic uit de oceaan te vissen. 

 

Drijvers

Om goede voorspellingen te kunnen doen, maken de onderzoekers in hun software gebruik van machine learning. Daarvoor hebben ze data nodig van de bewegingen van plastics in de oceaan. Het team werkt aan het ontwerp van drijvers, in samenwerking met MetOcean. Deze drijvers moeten de beweging van plastic in de oceaan in kaart brengen. 

Drijvers worden veel vaker gebruikt in oceaanonderzoek, maar voor andere doeleinden, zoals het meten van de temperatuur en voedingsstoffen in de oceaan. Deze drijvers bevinden zich dan ook op zo'n vijftien tot twintig meter diepte, te diep om te weten hoe het plastic zich aan het oppervlak van het water verplaatst.

Een render van de drijvers, genaamd stokes drifters, ontwikkeld door MetOcean. Render: MetOcean.

 

Aan het oppervlak

De nieuwe ontworpen drijvers, stokes drifters genaamd, zullen op het oppervlak van het water blijven drijven. Door middel van GPS kunnen de onderzoekers de verplaatsing van de drijvers volgen. Dat geeft goed inzicht in de plasticstroom op de oceaan.

De onderzoekers verwachten ongeveer zestig tot honderd stuks nodig te hebben om goede voorspellingen te kunnen doen. 'Het voelt heel dubbel om nog meer plastic los te laten in zee om het plasticprobleem aan te pakken,' vertelt Erik van Sebille, onderzoeker van het team.

Een deel van de drijvers willen de wetenschappers ongeveer honderd meter van de kust van de eilanden loslaten om in kaart te brengen hoe de drijvers aanspoelen, maar ook vooral waar de meeste drijvers weer wegspoelen de zee in. Het andere deel zullen ze wel honderden kilometers van de eilanden plaatsen om de bewegingen te volgen. Ze verwachten dat de meeste drijvers zullen aanspoelen en zo inzicht geven voor hun model. 'Maar een deel zullen we verliezen aan de oceaan', aldus Van Sebille. 'Dat is het offer dat we moeten brengen om grote hoeveelheden plastic op te ruimen.'

 

Crowdfunding

Met behulp van crowdfunding willen de onderzoekers de voorspellende opruimtool financieren. Voor nu wordt het toegepast op de Galapagoseilanden, maar daarna willen ze het systeem graag gebruiken bij Spitsbergen, Indonesië en de Waddenzee. 'Allemaal ingewikkelde kustlijnen waar veel plastic aanspoelt, maar ook weer wegspoelt. Daarom is deze tool juist voor die plekken interessant,' legt Van Sebille uit.

Als alles volgens plan verloopt, hopen de onderzoekers de eerste drijvers eind deze herfst los te laten.

 

Foto: Erik van Sebille