Nadat wij vorige week de buitenste laag carbon in onze auto hebben gelegd is het deze week tijd om het ‘beleg’ van onze sandwich aan te brengen: we gaan het schuim (dat een aantal weken terug is gevormd) in de auto verlijmen. Dit gebeurt weer met hars en dus wordt de klok ook voor deze lamineersessie op 4,5 uur gezet.

Het idee van het lamineren van het schuim is dat het met te veel hars wordt vastgeplakt, en vervolgens het overbodige hars met vacuüm wordt weggezogen. Hars kan echter niet zomaar door schuim vloeien, dus is mij de taak gegeven om grote stukken schuim te perforeren met een boortje, zodat de hars door kleine gaatjes kan wegvloeien.

Tijdens het lamineren plakt het schuim in eerste instantie niet zo goed als het carbon een aantal dagen eerder. Het blijkt dus een behoorlijk gehannes al het schuim netjes op zijn plaats te krijgen! Enigszins gestrest rennen we met tapejes rond om alles te fixeren en nadat het vacuüm er op gaat volgt een grote controle om te kijken of al het schuim goed ligt. Het lijkt er op dat we de puzzel netjes neergelegd hebben, en dus kunnen we weer een stap van het maakproces afvinken!