Nu het debat over kernenergie in Nederland weer opleeft, loont het wellicht de moeite even stil te staan bij het eigenaardige verhaal van David Hahn, de nuclear boy scout.

Onlangs brak Arjen Lubach in zijn programma Zondag met Lubach een lans voor kernenergie. Met nucleaire energie kan je namelijk relatief goedkoop veel energie opwekken, zonder dat daar broeikasgassen bij vrijkomen. Een voorspelbare kettingreactie aan commentaar en wedercommentaar was het gevolg. Ook op De Ingenieur kon je nuances lezen.

Maar los van de vraag of kernenergie nou een goed idee is of juist niet, leek Lubachs belangrijkste punt vooral te zijn dat ons beeld van alles wat te maken heeft met radioactiviteit wordt gekleurd door angst. De verschrikkingen van kernwapens en de permanente dreiging die daar gedurende de Koude Oorlog decennia van uitging beïnvloeden onze beoordeling. Tel daar een handvol grote rampen en bijna-rampen met veel impact bij op en plaats het geheel in de context van uiterst succesvolle anti-kernenergie en anti-kernwapencampagnes van milieuorganisaties en vredesbewegingen, en je begrijpt dat Lubach op zich wel een punt heeft.

 

'Nu, met echt uranium!'

Maar zo bang zijn we niet altijd geweest. In de jaren vijftig, toen de eerste A-bombs nog maar een decennium geleden op Hiroshima en Nagasaki waren gevallen en de opbouw in volle gang was, leek kernenergie vooral veelbelovend en spannend. De jeugd werd aangemoedigd zich er in te verdiepen, zoals je hier kunt zien het hilarische Britse wetenschap/comedyprogramma Quite Interesting:

'Bouw je eigen kernreactor!'

Als u na het item over de radioactieve scheikundedoos (‘met ècht uranium!’) stiekem even heeft doorgekeken, dan heeft u het bizarre verhaal van David Hahn ook voorbij horen komen. In 1994 moesten de autoriteiten Hahns schuurtje in de tuin van zijn ouderlijk huis ontruimen, nadat de tiener had geprobeerd zelf een kernreactor te bouwen. En daar overigens redelijk succesvol in was geweest. Ach ja, dat is een fase, zullen we maar zeggen.

Wie meer over Hahn wil weten moet het filmpje bovenaan deze post zeker even afkijken. Of juist de documentaire hieronder, waarin je Hahn wat meer persoonlijk ontmoet en ook te zien krijgt hoe hij te werk is gegaan (met daarbij het dringende verzoek het niet óók te doen).



Tragisch genoeg lijkt Hahn uiteindelijk vroeg te zijn overleden aan de gevolgen van alcoholvergiftiging. Het zou ook iets met de drug meth te maken kunnen hebben (maar die link moet u alleen volgen als u zin heeft in een maffe Amerikaan die 'niet van de mainstream media is' te luisteren).

We moeten misschien concluderen dat Hahn een beetje een tragische figuur met problemen was. Maar hij bewees wel dat je net zo goed niet bang kan zijn voor kernenergie. Het is immers overal. Bijvoorbeeld in het schuurtje van je buren. Of misschien maakt dat de angst voor kernenergie juist wél realistisch...