Net afgestudeerde designers van de Design Academy in Eindhoven exposeerden gisteren hun werk over alledaagse materialen, gebeurtenissen of situaties. Op het eerste gezicht misschien niet zo bijzonder, toch zijn ze altijd gelaagd. Het alledagse blijkt zo ook een bron van inspiratie.

Verspreid door het gebouw van de Design Academy Eindhoven zijn de werken van de afgestudeerden te bezichtigen. Sommige heel opvallende geëxposeerd met veel licht en geluid eromheen, andere wat subtieler opgesteld. Maar bijna altijd met een boodschap.

Het project Advocating Complexity van Noemi Biasetton, zie de openingsfoto, gaat over populisme als deel van ons leven, zowel in de politiek als daarbuiten. Biasetton heeft daarover een duidelijke opvatting: nieuws is niet zwart of wit, maar laat je altijd achter met vragen, twijfels en onzekerheden. Complexiteit is volgens haar juist een startpunt dat kan leiden tot meer kennis. In het kunstwerk zorgen de monitoren voor die complexiteit: ze laten verschillende uitspraken van belangrijke politieke figuren horen, maar dan door elkaar heen. Dat gebeurt samen met onsamenhangende teksten op de schermen.
 


 

Work till die? is de titel van het werk van Sayo Kato. Hij onderzocht de werkcultuur in Japan, waar veel mensen overwerkt zijn. Tradities en maatschappelijke actualiteit dragen eraan bij dat de Japanners ontzettend hard werken in extreem lange dagen. Kato geeft met dit werk gebaseerd op tweets een confronterend beeld van de uitwerking van deze werkdruk op mensen.
 



Fanny Basanta Guerreiro maakte het kunstwerk Updated Toys dat gaat over gameverslaving. Ze onderzocht waarom en hoe kinderen spelen met traditioneel speelgoed als bal, hoepel en springtouw, en op welke manier dat afwijkt van gamen. De belangrijkste reden om te spelen is om plezier te maken. Maar aan de andere kant worden kinderen er ok mentaal en fysiek sterker van, ze groeien ermee en erdoor op. Guerreiro wil de toeschouwer laten nadenken over de speel- en gamecultuur van deze tijd.
 


 

Op de zijkant van dit apparaat staat met grote letters SMARTPHONE DESTRUCTOR. Noud Sleumer stelt met zijn werk (Im)material telephone de moderne consumptiemaatschappij aan de orde: we schaffen snel een apparaat aan om er vervolgens weer even snel afscheid van te nemen. Volgens de designer zit er in zijn vakgebied een nieuwe kans in het uit elkaar kunnen halen (unmaking) van product.


Fantasie

Een buitenbeentje op de tentoonstelling is Lukas Saint-Joigny. Want terwijl de hierboven behandelde werken allemaal uitgaan van een product of situatie die mensen iedere dag  wel eens tegenkomen, neem Saint-Joigny zijn materiaal tot uitgangspunt, laat zijn fantasie daarmee de vrije loop en dan ziet hij wel wat je er mee kunt doen. Hij werkt vooral met hout en staal en maakt objecten met rare vormen. Zo ontstonden bijvoorbeeld lampen. Hij heeft het maakproces van objecten dus helemaal door elkaar geschud en zijn eigen fantasie voorop gesteld.