Deze prachtige sterrenhemel is een visualisatie van radiogolven, opgevangen door een groot netwerk van antennes in het zuidwesten van Australië. Deze Murchison Widefield Array (MWA) probeert golven in het spectrum van 70 tot 230 MHz op te vangen en daarmee een zo breed mogelijk beeld van de hemel te krijgen.

Op de golflengte van 70 tot 230 MHz zijn signalen op te vangen van verre sterrenstelsels die niet zichtbaar zijn met het blote oog. Ook worden bijvoorbeeld waterstofmoleculen zichtbaar die aanwezig waren bij het ontstaan van sterrenstelsels, en kan de telescoop meteorologische verschijnselen als zonnewinden in de ruimte volgen. Dat laatste leert ons mogelijk meer over de gevolgen van zonneactiviteit voor elektronische apparaten op aarde.

Dr. Natasha Hurley-Walker kwam met deze foto, die een deel van de ruim driehonderdduizend gedetecteerde sterrenstelsels laat zien, om inzichtelijk te maken hoeveel zo’n radiotelescoop opvangt. Dat de hemel zo vol lijkt, komt doordat de telescoop een groot deel van het elektromagnetisch spectrum opvangt.

Twintig kleuren

‘Mensen kunnen drie primaire kleuren zien, onze telescoop ziet er wel twintig’, verklaart Hurley-Walker. Natuurlijk zijn die niet zichtbaar met het blote oog. Daarom is deze sterrenhemel samengesteld en digitaal getekend aan de hand van data van de radiotelescoop. Dit moet duidelijk maken wat radiotelescopen allemaal kunnen zien en wat er bestaat buiten ons gezichtsveld. De foto vormt het uithangbord voor een rapport over de prestaties van de MWA. Australië wil een nog groter netwerk van antennes aanleggen, om meer te kunnen zien op een hogere resolutie. Deze Square Kilometer Array (SKA) moet in Australië en Zuid-Afrika komen te liggen.

Foto: Natasha Hurley-Walker (ICRAR/Curtin), GLEAM Team, John Goldsmith, Celestial Visions