Zeven prikkelende vragen aan Philip Dröge, schrijver van onder meer Moresnet en Moederstad. Daarnaast is hij podcastmaker en columnist bij het Historisch Nieuwsblad. 

Wat is het laatste dat u zelf heeft gerepareerd?
‘Dat moet een van mijn vier fietsen zijn geweest. Het is mijn eer te na naar een fietsenmaker te gaan. Mijn vader vond het belangrijk om dingen zelf te kunnen maken. Hij stuurde mij op allerlei cursussen, tot houtbewerken aan toe, en ik kan goed met gereedschap overweg. Schandalig dat nu veel 
producten zó worden gemaakt dat ze niet zijn te repareren.’ 

Wat is – na de smartphone – uw favoriete gadget?
‘Mijn smartwatch. Ik sport graag en veel en mijn iWatch geeft me extra inzicht. Het ding moedigt me bovendien ieder uur aan even op te staan en een minuut te bewegen. Het is te suf voor woorden, maar als ik aan het einde van de dag een ‘medaille’ krijg omdat ik volgens het horloge voldoende heb bewogen, geeft me dat grote voldoening.’

Voor welk probleem zouden ze nu eindelijk iets slims moeten uitvinden?
‘Mijn hoofd gaat ’s avonds niet uit, waardoor ik al sinds mijn vroegste jeugd aan slapeloosheid lijdt. Slaappillen neem ik niet, maar een soort slaapmuts met elektroden die m’n hersengolven terstond tot rust kunnen manen, zou ik direct opzetten.’

Ik wou dat ik dát uitgevonden had!
‘Ik heb al een uitvinding op mijn naam staan. Toen ik studeerde, had ik een huisgenoot met een magnetron. Als enorm popcornliefhebber sloeg ik aan het experimenteren. Na aan reeks mislukkingen deed ik de mais in een papieren zakje. Het werkte! Ik droomde al over lucratieve patenten, tot ik bij de supermarkt kwam. Magnetronpopcorn bleek al te bestaan.’ 

Wat is uw niet-duurzame guilty pleasure?
‘Nu ik m’n oldtimer heb verkocht, is dat toch vliegen. Laatst heb ik voor het eerst elektrisch gevlogen, vanuit Rotterdam. We kwamen tot boven Dordrecht en moesten toen weer omkeren. Op het vliegveld pruttelde op dat moment net een Cessna voorbij. Die stinkt en maakt lawaai, maar vliegt wel in één keer naar Nice. Elektrisch vliegen mag dan wel schoon zijn, maar vooralsnog is het geen serieus alternatief.’

De combinatie overheid en IT blijft steevast leiden tot feature creep


Welke technologische ontwikkeling baart u zorgen?
‘De combinatie overheid en IT blijft steevast leiden tot ­­feature creep: technici bedenken een nieuw systeem dat prima behapbaar is, maar dan gaan er zich allemaal anderen mee bemoeien die extra functionaliteiten eisen. Die nieuwe app moet ineens ook een kalenderfunctie krijgen en koffie kunnen zetten, zeg maar. Softwaresystemen van de overheid moeten altijd maar weer kunnen communiceren met bestaande ver­ouderde systemen. Dat werkt gewoon niet en het heeft al bakken met geld gekost, zonder resultaat.’

Dilemma: u mag één tijdreis maken. Kiest u een bestemming in het heden of in de toekomst?
‘Naar de toekomst ga ik toch wel – tot op een zeker moment natuurlijk – dus doe mij maar het verleden. Ik zou voor het jaar 1900 kiezen en als bestemming Kelmis, de hoofdstad van Neutraal Moresnet. Natuurlijk, ik weet daar door mijn boek al veel van, maar toch zou ik er willen praten met de dorps­dokter, een sleutelfiguur in de ministaat.’ 


Portret: Anne van Gelder