‘Voorsprong door techniek.’ Echt waar?, vraagt redacteur Jim Heirbaut zich af. Dit keer met een pesterig entertainmentsysteem van Toyota.

 

Met honderd kilometer per uur rijd ik over de snelweg A2. Het is druk, alle rijbanen zijn bezet. Haastige bestuurders switchen plots van baan, voegen vlak voor mijn neus in.

Ineens ben ik de muziek beu die uit de luidsprekers komt. Even NPO Radio 1 opzetten voor het laatste nieuws. 

Op het touchscreen van het entertainmentsysteem van mijn auto staan twee knoppenbalken boven elkaar met de radiostations; je kunt ook doorklikken naar volgende pagina’s. Onder welke knop zat Radio 1 ook alweer?

Gejaagd schieten mijn ogen heen en weer van display naar de weg en terug. Dit gehannes is niet nieuw voor me; het is elke keer hetzelfde. Maar ik kan me erover blijven verbazen dat een miljardenbedrijf als Toyota er niet in slaagt om een werkbare en logische interface te maken voor de ingebouwde autoradio. Testen ze zoiets niet?

Het Japanse bedrijf staat erom bekend zo’n beetje de degelijkste wagens ter wereld te produceren. Toyota’s zijn betrouwbaar, veilig en rijden heerlijk. Ook oudere modellen zie je nog jarenlang rondrijden, zelfs als taxi.

Maar waarom datzelfde bedrijf er niet in slaagt om deze kwaliteiten in zijn entertainmentsysteem te stoppen is mij een raadsel. Het is een lachertje dat ik elke keer dat ik de radio aanzet weer op zoek moet naar het gewenste radiostation. Elke keer staat NPO Radio 1 op een andere plek.

Soms zie ik zelfs tijdens het rijden de knoppen pesterig verspringen. Het lijkt wel een videogame. Alleen ís het geen spelletje om te worden afgeleid wanneer je auto zich met 100 kilometer per uur, soms 120, voortbeweegt.

Reken even mee: 120 kilometer per uur is 33,3 meter per seconde. En die auto voor me zit op een meter of tien. Als deze voorganger een noodstop maakt, heb ik dus niet meer dan driehonderd milliseconden om ook keihard te remmen. Ben ik dan net koortsachtig op zoek naar mijn favoriete radiostation, dan gaat dat zeker niet lukken.

Soms zie ik zelfs tijdens het rijden de knoppen pesterig verspringen.

Dankzij allerhande technologische snufjes zijn auto’s steeds veiliger geworden: van de autogordel tot kreukelzones en van ABS tot automatische lijnherkenning. Bij de autoradio, zo lijkt het, is juist het tegenovergestelde gebeurd. Met de opkomst van digitale displays in auto’s hebben we er veel mogelijkheden bij gekregen. Een Tesla kan op het A4-grote beeldscherm een haardvuur vertonen; hoe hebben we ooit zonder gekund?

Jammer genoeg lijkt die displaydoorbraak ten koste te gaan van de veiligheid. Want felle zon maakt zo’n beeldscherm lastig leesbaar en hoe meer kleurrijke elementen iemand voor zijn snufferd heeft, hoe meer hij of zij wordt afgeleid; dat weten we van onderzoek naar smartphones.

Technologie die kán, is niet altijd technologie die moet.


Dit artikel verscheen eerder in het augustusnummer 2024 van De Ingenieur.