Bij de bouw van een windmolenpark op zee moet ook de ­zeebodem in kaart worden gebracht. Dat doet onderwater­robot Lobster veel goedkoper dan zijn concurrenten. 
 

Eureka is de rubriek voor 'productontwerpen voor morgen' uit het maandblad De Ingenieur.


Hoe ziet de zeebodem er precies uit? Vreemd genoeg kennen we het oppervlak van de maan beter. Daarom besloot Stephan Rutten, student werktuigbouwkunde aan de TU Delft, zich na het mede bouwen van een maanrover, te richten op een robot die de diepzee kan verkennen. Inmiddels is hij ceo van de startup Lobster Robotics.


Klein en wendbaar

Anders dan andere autonome robots die de zeebodem in kaart brengen, is de Lobster klein en wendbaar genoeg om tot zestig centimeter boven de zeebodem te navigeren. De robot stelt zijn camera af op de hellingshoek van de bodem en slaagt er met behulp van heldere zaklampen in om ook bij troebel water scherpe foto’s maken.

Daarnaast is de robot lichter en goedkoper dan de concurrenten. De robot is namelijk grotendeels van plastic gemaakt, dat door het ontwerp toch bestand is tegen hoge druk.



Marianentrog

De losse onderdelen van de robot zijn getest op zeshonderd bar, de druk op zo’n zes kilometer diepte, en de robot zou volgens de makers zelfs de Marianentrog van meer dan elf kilometer diepte moeten kunnen trotseren.

Al zijn er weinig bedrijven actief op die diepte. 


Noordzee

De hoofdmoot van de klandizie van Lobster zit op de Noordzee, die voor de Nederlandse kust gemiddeld zo’n 47 meter diep is. Hij wordt bijvoorbeeld gebruikt wanneer er een kabel moet worden gelegd van een nieuw windmolenpark naar het vaste land. De eisen die overheden aan de aanleg van de kabel stellen, hangen namelijk af van de leefgebieden die de kabel doorkruist.

Ecologen, archeologen, offshore windpark­ontwikkelaars, baggerbedrijven en de Nederlandse marine maakten al gebruik van de Lobster. Ook loopt er een project bij de marine van Estland.


Tekst: Sija van den Beukel
Foto: Lobster Robotics