‘Voorsprong door techniek.’ Echt waar?, vraagt redacteur Jim Heirbaut zich af in zijn maandelijkse column in De Ingenieur. Dit keer over de opmars van de virtuele omgevingen.

Overal om ons heen zouden robots komen. Zij zouden ons alle zware klussen uit handen nemen. Ziet u ze al rondrijden?

We zouden met kleine helikopters naar ons werk gaan, iedereen zou met een jetpack op zijn rug rondzweven. Ziet u ze al vliegen?

Nu beloven Facebook en Microsoft dat we in het metaverse gaan leven, nou ja, regelmatig gaan werken en recreëren. Microsoft gaat ons vanaf komend jaar Mesh proberen te verkopen, software voor op het werk waarmee we (ook) als avatar kunnen vergaderen in een virtuele omgeving.

En Facebook heeft al laten weten flink te investeren in zijn eigen metaverse (‘tienduizend banen alleen al in Europa’!); het gelooft zelfs zo zeer in deze virtuele omgeving dat het de naam van het moederbedrijf heeft veranderd in Meta. Niet bepaald een naam die beklijft, maar soit, een digitaal smoelenboek is het bedrijf ook al een tijdje niet meer.

Zou het echt zo’n vaart lopen? En als Facebook en Microsoft een metaverse technisch gezien al voor elkaar zouden krijgen, zouden we het dan willen? Of moeten willen? Met een virtual reality-bril voor je snufferd de hele dag in je computer kruipen, is dat waar we op zitten te wachten?
 

Vind je dit een leuk artikel? Abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.


Ik heb in het begin van de pandemie, in 2020, alvast een beetje gesnuffeld aan een mini-metaverse. Omdat mijn vrienden en ik elkaar niet meer in fysieke horecagelegenheden konden treffen, droeg een vriend een virtuele kroeg aan.

Via een website kwam je een driedimensionale ruimte binnen die oogde als een bruine kroeg, waar je je naam aan een avatar kon geven. Vervolgens kon je naar andere poppetjes toelopen en een gesprekje aanknopen. Met oortjes in kon je zo met een andere bezoeker praten.

Ik deed dit omdat de nood hoog was en ik wat menselijk contact wilde en een babbel bij een biertje. Maar of we dit ooit massaal gaan doen als de pandemie achter ons ligt? Ik waag het te betwijfelen. Zodra het weer even kon, sprak ik weer in levenden lijve met vrienden af.

Schrijver JoAnna Novak verwoordt het mooi in een recent opiniestuk in The New York Times: ‘Met deze technologie wil Meta onze manier van leven veranderen, hoe we contact houden met vrienden en familie. Straks ga je als hologram naar een concert of naar het kerstdiner met familie. Meta heeft mooie praatjes over het samenbrengen van mensen, maar eigenlijk bevordert het de loskoppeling van mensen, door geen rekening meer te houden met het feit dat we van vlees en bloed zijn.’

Novak heeft groot gelijk. De mens kan niet zonder echt persoonlijk contact, niet zonder geflirt in de kroeg, niet zonder schouderklopjes van de baas of een troostende arm om iemand heen en niet zonder grapjes bij de koffieautomaat, wat de techbedrijven ons ook willen wijsmaken.