Gids voor tijdreiziger

Het is fysisch mogelijk ons kriskras door de tijd te bewegen, stelt auteur Brian Clegg in de fijne pocket Tijdreizen.

Enige hinder van de zwaartekracht daargelaten kunnen we ons vrijelijk bewegen in drie dimensies. Maar hoe zou het zijn als we ons ook naar eigen inzicht konden bewegen in de vierde dimensie? In films (Back to the future), tv-series (Doctor Who) en romans (Rob van Essens met de Librisprijs bekroonde Ik kom hier nog op terug) zijn tijdmachines een terugkerend thema. Buiten het domein van de fictie blijft het bij dagdromen.

Maar tijdreizen kan wel degelijk, betoogt wetenschapsjournalist Brian Clegg in Tijdreizen, deze maand verschenen in de fijne pocketreeks van New Scientist. Al sinds Albert Einstein zijn relativiteitstheorie publiceerde, staat de deur van de tijdmachine open. ‘Tijdreizen was fysisch mogelijk en dat is vele malen aangetoond sinds Einstein aan zijn bureau in het Zwitserse patentbureau in Bern zijn theorie ontwikkelde.’

Paradoxen

Wat volgt is een lichtvoetige beschouwing over ‘tijd’. Clegg beschouwt het verschijnsel van alle kanten, legt en passant de wetten van de thermodynamica uit en concludeert dat het schijnbare verstrijken ervan niet continu verloopt, wat kansen biedt voor manipulatie. 

Na uitleg over tijddilatatie – voor astronauten verloopt de tijd langzamer dan voor degenen die achterblijven – is de nuchtere conclusie wel dat we daar pas heil van kunnen verwachten als we veel sneller gaan dan de topsnelheid die Apollo 10 ooit behaalde: 0,000037 maal de lichtsnelheid.

Wie het boek uit heeft, is klaar om te gaan tijdreizen, schrijft Clegg. Maar mijn hoofd duizelde nog van de vele paradoxen die ontstaan als we vanuit het niets in een andere tijddimensie zouden opduiken. Clegg blijft de nuchtere optimist: fysisch kan het allemaal, alleen is het technisch wel even een uitdaging.