Ineens hield de topversterker ermee op. Wat nu? Columnist Jim Heirbaut zeulde het loodzware apparaat mee naar een reparatiefeestje. 


Een paar jaar geleden kocht ik voor het eerst in mijn leven een fatsoenlijke stereoset. Tot dan toe had ik het altijd gedaan met een krakende Sony-stereo, die ik nog in de jaren negentig met een bijbaantje in de supermarkt bij elkaar had gespaard.

De gloednieuwe speakers van een audiofiel merk combineerde ik met een topversterker die ik vond op Marktplaats, een loodzware Marantz die goede reviews kreeg. Ik zal nooit het moment vergeten dat ik de boel had aangesloten en het eerste cd’tje afspeelde. Die helderheid! Die frisheid! Er rolden lage tonen mijn onderbuik in die ik in deze muziek nog nooit had gehoord. Dagenlang draaide ik al mijn oude cd’s opnieuw, en ontdekte er details in die op mijn gare oude stereootje voor me verborgen waren gebleven.

Jammer genoeg hield mijn Marantz er vorig jaar mee op. Geen waarschuwend kraakje vooraf, niks. Er kwam ineens helemaal geen geluid meer uit. Sindsdien is het behelpen met zo’n draagbaar bluetoothspeakertje en Spotify op de mobiele telefoon. Lekker makkelijk, maar qua geluidskwaliteit zijn we terug bij af.

Logisch dus dat mijn hart een sprongetje maakte toen op Facebook een Fair Circulair werd aangekondigd, een braderie helemaal gewijd aan het hergebruik van spullen. Je kon je kapotte apparaat meenemen; dan zouden handige vrijwilligers ernaar kijken.

Met een beetje geluk is alleen de zekering gesprongen

Vol goede moed sleepte ik mijn loodzware Marantz mee naar de fair. De mannen (yep) van de reparatie zaten in een ­hoekje duimen te draaien, maar toen ze mijn topmerk versterker herkenden, veerden ze op. Voor ik het wist stond een van hen de zwarte kast al open te schroeven. ‘Met een beetje geluk is alleen de zekering gesprongen en dan is het eenvoudig te fixen.’

Tussen een landschap van printplaten met weerstandjes en condensatoren, kabels en koelvinnen ging mijn repareermannetje op onderzoek uit. Met een tangetje viste hij de zekering eruit en hield hem tegen het licht. ‘Jammer, die is nog goed.’

Samen speurden we verder op alle printplaten, op zoek naar zwart­geblakerde plekjes en doorgebrande componenten die we konden vervangen. Maar helaas, niets te vinden.

Ik bedankte de mannen en droop teleurgesteld af. Thuis aangekomen zette ik mijn topversterker in een hoek. Voorlopig geen kristalheldere muziek. Terwijl ik bij de pakken ging neerzitten, keek ik nog eens naar de achterkant van de versterker. Wat stond daar nou? ‘Speakers A’ en ‘Speakers B’, met twee rijen aansluiting­en. Ik had mijn luidsprekers altijd in A geprikt. Wat zou er gebeuren als ik ze op B zou aansluiten?

Bingo! Alles werkte weer. We hadden weer topgeluid. Mijn versterker bleek springlevend, maar had een klein defect bij de aansluitingen voor speakers A. 

Mijn les: repareren van apparaten is een goed idee. Maar kijk eerst even verder dan je neus lang is. Misschien hóef je het niet eens te fixen.


Tekst: Jim Heirbaut
Foto: Depositphotos