In Zweden wordt gewerkt aan een kledingstuk met haptische feedback, bedoeld voor mensen die niet kunnen horen en zien.

Doofblinde mensen zijn voor hun communicatie afhankelijk van heel andere zintuigen dan anderen. Doordat ze niet of nauwelijks kunnen horen en zien, maken ze doorgaans gebruik van bijvoorbeeld tactiele gebarentaal. Of anderen delen bepaalde informatie door hun rug of andere delen van hun lichaam aan te raken. Het EU-project Suitceyes is bedoeld om die technieken te digitaliseren en in een kledingstuk te verwerken, om doofblinden onafhankelijker te maken.
 

Ruitpatroon

Het Suitceyes-project wordt geleid door de Högskolan i Borås in Zweden. Daar zijn inmiddels enkele prototypes gemaakt van kledingstukken met haptische feedback voor de drager. Deze maken gebruik van een camera die gezichten van mensen en belangrijke objecten in een ruimte kan herkennen. Een computer verwerkt deze informatie, die vervolgens weer signalen verstuurt naar een netwerk van actuatoren die in het kledingstuk zijn verwerkt.

Het laatste prototype is een vest met op de achterkant een geruit zwart-witpatroon. Onder elk vierkant vlakje ligt een kleine actuator die kan trillen om bepaalde informatie aan de gebruiker door te geven. Het onderscheid tussen soorten informatie wordt gemaakt op basis van de locatie van de trilling achterop de rug.
 


Duikers of brandweerlieden

De volgende stap is om een aantal van deze vesten te maken zodat ze op grotere schaal in de praktijk kunnen worden getest. Ook wil het team onderzoeken of er meer toepassingen voor de technologie zijn, zoals voor duikers of brandweerlieden die werken op plekken met minimaal zicht. Een ander idee is dat een trainer op afstand informatie aan een atleet kan doorgeven.

Tekst: Paul Schilperoord