De zee kan een rol spelen bij het aanpakken van de grote maatschappelijke uitdagingen van dit moment. Drijvende eilanden worden dan belangrijk, stelt het maritiem onderzoeksinstituut MARIN, dat woensdag een schaalmodel van zo'n eiland heeft gepresenteerd. 

'In 2017 zijn we begonnen met het uitwerken van drijvende eilanden als toekomstbeeld voor wat op zee allemaal mogelijk is', zegt Olaf Waals, manager offshore bij MARIN in Wageningen. Het onderzoek resulteerde in een modelstad op schaal in het grote bassin van MARIN, waar de golven zachtjes tegen de bouwmodulen klotsen. 

De wereldbevolking blijft maar toenemen en bovendien wonen steeds meer mensen aan de kust. Dat maakt de zee steeds belangrijker, stelt Waals. Voor het winnen van energie, zoals in offshore windparken inmiddels al op grote schaal gebeurt, maar ook voor bijvoorbeeld de voedselvoorziening.
 


'De viskweek zal belangrijker worden, maar denk ook aan het verbouwen van algen en zeewier voor eiwitten', zegt Waals. 'Met onze maritieme kennis kunnen wij daaraan een bijdrage leveren.'

Het schaalmodel voorziet dan ook in grote voedselfarms op een aantal van de modulen. Andere zijn gereserveerd voor containerterminals, bewoning of recreatie.

Het onderzoek van MARIN maakt deel uit van een Europees project, Space@Sea. Daarbij zijn zeventien partners in binnen- en buitenland betrokken. Die werken op vier verschillende thema's: energievoorziening, wonen, voedsel en logistiek. 


Buiten de kust

Drijvende eilanden zijn een alternatief voor het opspuiten van eilanden van zand, een in Nederland veel gebruikte techniek. Maar vanaf een bepaalde diepte wordt dat wel erg duur, en dan kan een drijvend platform uitkomst bieden, stelt Waals. Het onderzoek heeft uitgewezen dat het break even-punt op een diepte van tussen de 40 en 45 meter ligt. 

'Met een drijvend eiland is de zee ineens veel groter', zegt Waals. 'Je kunt een drijvende infrastructuur immers ook ver buiten de kust realiseren.'

De afgelopen jaren rekenden Waals en zijn team onder meer uit wat de ideale bouwstenen van zo'n drijvend eiland zijn. In overleg met stedenbouwers en ecologen kwamen ze uiteindelijk uit op vierkante vlakken van negentig bij negentig meter, of vlakken van 45 bij 45 meter. Met deze bouwstenen valt vervolgens eindeloos te combineren om tot een ideale constellatie te komen. Het schaalmodel dat ze in het bassin hebben getest, zou in werkelijkheid een lengte van zeshonderd meter hebben. 


Golfenergie

'De grotere vlakken liggen stabieler in het water, wat ze geschikter maakt voor industrie of woningbouw op zee, maar ze moeten daardoor wel sterker zijn. De kleinere modulen bewegen wat meer mee op de golven, maar de kans dat ze bezwijken is veel kleiner. Nog weer kleinere modulen aan de randen vangen de golven en wekken tegelijk golfenergie op.

Hoe de overgangen tussen de verschillende modulen er in werkelijkheid uit moeten komen te zien, is nog niet duidelijk. De eerste toepassing van zulke drijvende platforms zou bij de aanleg van windparken op zee kunnen zijn, om te dienen als werkeiland.
 

Foto: MARIN