Robots van de Amerikaanse Harvard University kunnen zonder bouwplan of specifieke instructie trappen of torens van piepschuimblokken bouwen.


Het op termieten geïnspireerde robotje, met op de achtergrond een trap in aanbouw.

Om hun beweging te bepalen kijken de robots goed naar wat hun collega’s doen. Zo’n bouwmanier doet denken aan de manier waarop termieten samenwerken om hun heuvel te bouwen. Ook daar is er geen van tevoren opgesteld ontwerp; hun instinct vertelt hun te gaan bouwen en door te kijken wat de andere termieten al hebben gedaan, weten ze hoe ze verder moeten gaan.

Zo werken de robotjes ook: ze observeren het bouwwerk dat er al is en besluiten aan de hand daarvan waar het volgende piepschuimblok moet komen. Verder is de robot eigenlijk alleen geprogrammeerd om nieuwe blokken te halen en bouwwerken te beklimmen. Dat uit die simpele instructies relatief ingewikkelde gebouwen als piramides kunnen ontstaan, laat zien dat er niet altijd een opzichter nodig is om alles in de gaten te houden.

Het voordeel van zelf bouwende, niet-gecontroleerde robots is dat hun aantal in principe heel groot kan worden zonder dat de samenwerking in de soep loopt. Een opzichter kan tien robots nog wel in de gaten houden, maar met honderd robots krijgt hij het lastig. Als de robots zelf de organisatie regelen, vormt dat niet langer een probleem.