Moe van de cijferfetisj
‘Voorsprong door techniek.’ Echt waar?, vraagt redacteur Jim Heirbaut zich af in zijn maandelijkse column.
Shit, mijn telefoon vergeten! Het schiet door mijn hoofd als ik net ben begonnen aan een stukje hardlopen.
Normaal gesproken maak ik dat ding vast aan mijn bovenarm en houdt hij contact met de gps-satellieten, zodat ik na het hardlopen precies kan zien welke afstand ik heb gelopen, op welke plekken ik versnelde, en hoe hoog dit tochtje in mijn ranglijst met persoonlijke toptijden reikt.
Maar nu was ik hem in de haast vergeten. Mijn eerste reactie was dat het nu geen zin had om te sporten. Als het niet is vastgelegd door een stuk elektronica, dan telt het niet. Een paar honderd meter later realiseerde ik me hoe onzinnig deze gedachte is. Het nut en het plezier van hardlopen moet je niet halen uit het feit dat je run wordt opgeslagen in de cloud.
Totaal onzichtbaar voor de satellieten maakte ik mijn hardlooprondje af. Onder de douche zette dit voorval me wel aan het denken. Slaan we niet een beetje door in de ver-data-isering van alles?
Biertjes
Op mijn telefoon staat ook een app die telt hoeveel stappen ik zet op een dag, een app die bijhoudt hoeveel vermogen mijn zonnepanelen op elk moment van de dag opwekken, en een app waarop ik bijhoud welke soorten biertjes ik drink. Maak ik dan een nieuw biertje open, dan check ik dit in, met een cijfer erbij, dat ik het bier geef.
Bedrijven hebben een fetisj voor cijfertjes ontwikkeld
Leuk om te zien wat je vrienden, die de app ook hebben, drinken en wat zij van bepaalde bieren vinden. Ik heb nu 615 verschillende bieren gedronken – in vijfenhalf jaar tijd hoor! – en ik geef ze gemiddeld het cijfer 3,31 (op 5).
Paar sokken
Ook bedrijven hebben de cijfermatige beoordeling ontdekt. Een onhebbelijke trend, want ze willen na elke aankoop een beoordeling van me. Koop online een paar sokken bij de HEMA en je kunt een enquête verwachten ‘om de aankoop te beoordelen, zodat wij onze dienstverlening nog beter kunnen maken’. En dan ook nog herinneringsmails sturen als je hier niet op ingaat.
Nee, nee en nog eens nee. Ik wil het niet! Bedrijven hebben een fetisj voor cijfertjes ontwikkeld. Nu heb ik niet de illusie dat ik die bedrijven kan beïnvloeden, maar mijn eigen gedrag wel. Met die bier-app ga ik binnenkort dus maar eens stoppen. Ik ga weer gewoon genieten van een biertje, zonder me druk te hoeven maken of ik ‘dit biertje al heb’. Lekker mindful.
En hardlopen doe ik tegenwoordig weer zonder telefoon. Dan maar geen tussentijden, geen route opslaan, en geen trainingsschema’s. Gewoon genieten van de buitenlucht en de geluiden van vogeltjes en mijn loopschoenen op het asfalt. Er staan toch geen wedstrijden gepland.
Foto Robert Lagendijk