‘Voorsprong door techniek.’ Echt waar?, vraagt redacteur Jim Heirbaut zich af. Dit keer met een app om fietsers lekker te laten doorrijden.

 

De mobiele telefoons van tegenwoordig kunnen echt alles, zelfs een verkeerslicht op groen laten springen!

De app die dit mogelijk maakt, heet Schwung. Momenteel test de gemeente Hoofddorp het systeem, enkele andere gemeenten gingen haar al voor.

Wie wil dat nou niet, was mijn eerste gedachte: een truc om het licht op groen te laten springen als je nog op behoorlijke afstand bent, topidee! Maar toen ik doorlas over de techniek er achter, werd mijn enthousiasme snel minder. De app legt voortdurend vast waar jij je als fietser bevindt en kom je in de buurt van een verkeerslicht, dan gaat er via het platform van Schwung een seintje naar dat – speciaal geprepareerde – stoplicht.

Ik begon Schwung al wat minder cool te vinden. Want een of ander bedrijf, dat ik niet ken, legt vast waar ik mij bevind, op een digitaal platform waar ik ook al geen zicht op heb.

Klinkt eng.

En dat alleen om fietsers beter te laten doorstromen in het verkeer. Daar zijn toch heel andere middelen voor? Wat is er mis met een paar lusjes in het wegdek die fietsers detecteren wanneer ze op het verkeerslicht af rijden? Een beproefde techniek die altijd werkt en overal wordt toegepast.

Nee, zei een slimmerik op X. Sommigen mensen hebben tegenwoordig een fiets van carbon en daarbij werkt een detectielus in de weg niet. Nu lijkt mij het aantal fietsen met een frame van carbon nog beperkt in dit land, maar ik kan het mis hebben.

Het bedrijf achter Schwung bezweert op zijn website dat er geen persoonsgegevens worden opgeslagen. Een fietser die de app aanzet krijgt voor elke rit een uniek ID-getal, waaruit op geen enkele manier de identiteit van de fietser te achterhalen is. Het dient alleen om de fietser gedurende zijn tocht te volgen.

Maar hoe moeten we deze uitleg op de website van de Schwung-bouwers dan duiden? ‘De Schwung-app begint na een tijdje de gewoonten en vaste routes van de fietser te herkennen, waardoor het aanvragen van groen licht steeds sneller en efficiënter wordt.’

Zelfs áls deze app kan werken met behoud van privacy, blijven er nog veel vragen over. Wat kost het prepareren van de stoplichten op een kruising in vergelijking met het frezen van een lusje in het fietspad? Gaan mensen de app wel gebruiken, wetende dat iPhone-gebruikers hem elke fietsrit weer opnieuw moeten aanzetten?

En is een app eigenlijk niet een verkeerde oplossing voor een op zich prima doel, namelijk het stimuleren van fietsen?

Op X vat iemand het goed samen: ‘Voordeel van lussen is dat ze niemand buitensluiten. Een app zal niet werken voor een groep ouderen, jonge kinderen en mensen van buiten de gemeente. If it ain’t broke, don’t fix it.’


Dit artikel verscheen eerder in de editie van februari 2024 van De Ingenieur.