‘Maak maar een hijsplan’, kreeg werktuigbouwkundige Emiel Schoonen te horen. Het was de ochtend nadat een Rotterdamse metro door een stootblok vloog en bovenop een kunstwerk was beland. Het beeld van een trein bovenop een walvisstaart ging de wereld over.

De metro was lastig te bereiken, aangezien de walvis middenin een vijver in boomrijk gebied staat. Ter plekke maakte Schoonen, samen met een collega van kraanverhuur­bedrijf De Gier, een inschatting. Waar konden de hijskranen staan? Welke bomen moesten gesnoeid? Welk deel van de vijver moest worden gedempt? Van de maker van de walvisstaart kreeg hij de constructietekeningen van het kunstwerk. 
 

Instortingsgevaar

Na een uur had Schoonen genoeg informatie om diezelfde dag nog een globaal hijsplan op te leveren. ‘Zo’n plan is slechts een richtlijn’, legt Schoonen uit. ‘We konden niet dicht bij het metrostel komen vanwege instortingsgevaar. Daarom hadden we bijvoorbeeld nog geen zicht op de toestand van de metro.’

De volgende ochtend liet Schoonen twee kranen klaar­zetten. ‘Pas nadat we het voorste rijtuig met kranen hadden gestabiliseerd en het tweede rijtuig gefixeerd met hardhouten balken, konden we dichter bij de metro komen om te kijken hoe we de rijtuigen zouden loskoppelen.’ 
 

Applaus

Dat lijkt een simpele klus, maar door de klap was het koppelstuk tussen beide rijtuigen compleet vervormd. ‘Het lossnijden duurde uren.’ 

‘De omstanders klapten toen het eindelijk was gelukt.’ Het was een van de weinige klussen voor Schoonen waarbij zoveel publiek en media kwamen kijken. ‘Nadat de rijtuigen waren ontkoppeld, konden we ze een voor een af­voeren.’ Twee dagen na het ongeluk waren beide rijtuigen verwijderd.
 

Beeld: Emiel Schoonen