Gezichtsherkenning wordt zelfs al als identificatiemethode gebruikt bij festivals, schrijft het NRC vandaag in een achtergrondstuk.

Wie bij het gebruik van gezichtsherkenningstechnologie vooral denkt aan een land als China dat de gangen van zijn burgers natrekt, moet zijn beeld wellicht bijstellen. Ook in Nederland is de inzet van deze techniek in opmars. Gezichtsherkenning wordt zelfs al als identificatiemethode gebruikt bij festivals, schrijft NRC vandaag in een achtergrondstuk. Het bedrijf Compo Software heeft hier tot nu toe voor vijfentwintig festivals een procedure voor opgetuigd.  

Het is hartstikke handig, legt het softwarebedrijf uit op zijn website: in plaats van voor elke bezoeker naast de coronapas ook een identiteitsbewijs te moeten controleren, doet de festivalganger dat zelf gewoon alvast thuis. Download de app, upload je ID-kaart, maak een selfie, en klaar ben je. Bij het festivalterrein kan je dan in de snelle rij gaan staan, en fungeert je gezicht als je toegangspas.

 

Vectoren

De methode komt van het bedrijf 20FACE, en is volstrekt veilig, zegt Compo Software zelf. Je gezicht belandt niet in een database, er worden alleen 1024 vectoren worden opgeslagen. Dit zijn de gegevens waarmee de gezichtsherkenningssoftware zijn werk doet.

Vectoren zijn lijnstukken die een punt in de ruimte weergeven. Met de 1024 vectoren worden dus 1024 punten op je gezicht vastgelegd, en daarmee ook de verhoudingen die jouw gezicht vormgeven en herkenbaar maken.

Of deze informatie minder persoonlijk is dan een selfie kun je je afvragen – maar in elk geval worden de vectoren versleuteld voor ze de database in gaan, en moet je zelf steeds toestemming geven om de informatie toegankelijk te maken. Bovendien hóef je niet mee te doen, is de voorwaarde bij alle festivals. Wie er niks voor voelt om zijn gezicht digitaal laten aftasten, kan gewoon met zijn paspoort in de andere rij gaan staan.

 

Stapje verder

Hiermee zijn we dus ook in Nederland weer een stapje verder in de normalisering van het gebruik van gezichtsherkenning. Er zitten nogal wat risico’s aan vast, zoals we al eerder schreven. Zo deden in 2019 vijfentwintig AI-experts een oproep aan Amazon, om de gezichtsherkenningssoftware Rekognition niet aan politiekorpsen te verkopen. Het bezwaar lag hier vooral in fouten in de identificatie van met name donkere mensen. Aan dat probleem wordt weliswaar gewerkt, maar ook als de identificatie vlekkeloos verloopt, kun je je afvragen of de inzet van deze software wenselijk is.

 

Zoekmachine

Maxim Februari wees eerder dit jaar in een essay (ook in het NRC) op het plan dat EU-landen binnenkort naast vingerafdrukken, DNA-gegevens en kentekenbewijzen ook de foto’s van hun burgers mogen delen, om gezichtsherkenningssoftware zijn werk te kunnen laten doen.

Februari – die het probleem in zijn betoog linkte aan zijn werk voor de literatuur: ‘En je kunt wel lyrisch schrijven dat je verloren en mysterieus door de velden dwaalt, maar in feite ben je gearchiveerd, opgeslagen, ingedeeld, vastgelegd. De moderne wereld is een zoekmachine en die vindt je.'

 

Openingsbeeld: teguhjatipras, via WIkimedia Commons, CC0