Alle soorten op aarde overleven door zich aan te passen aan veranderende omstandigheden. De enige uitzondering daarop is de mens, is de strekking van Living in the Future’s Past: in plaats van te evolueren passen wij onze leefomgeving aan. 

The Dude als de stem van het verstand? Het is even wennen.

De meeste filmliefhebbers zullen bij het zien van de Amerikaanse acteur Jeff Bridges direct denken aan de lethargische lapzwans uit The Big Lebowski (1998). In Living in the Future’s Past, die hij mede produceerde, is Bridges juist de wijze, holistische verteller, gefilmd op een bergtop terwijl de wind zijn lange haren alle kanten op blaast.

De nieuwe klimaatdocumentaire, die vanaf morgen in tal van Nederlandse bioscopen te zien is, draait om de grote ecologische uitdagingen waarvoor de mens zichzelf heeft gesteld. Hoe staat de aarde ervoor nadat onze soort er – sinds de uitvinding van het vuur – een gewoonte van heeft gemaakt om naar hartenlust te bouwen, te graven en te verstoken?


Hoog tempo

Beelden die in de betere natuurfilm niet zouden misstaan, worden in razende vaart afgewisseld door shots van metropolen, industrie en mensenmassa’s.

Voor een documentaire die oproept om juist even stil te staan bij oorzaak en gevolg van ons menselijk handelen, is het tempo af en toe wel heel erg hoog. De meeste shots duren maar een paar tellen, wat in plaats van tot contemplatie juist eerder tot enige murwheid dreigt te leiden.


Smeltende gletsjer

Bridges en regisseur Susan Kucera vonden een waslijst aan experts bereid aan de film mee te werken: van de inmiddels overleden astronaut Piers Sellers tot de natuurkundige Leonard Mlodinov en van chemicus Rich Pencost tot generaal Wesley Clark.

De parade van talking heads gaat met name in het begin van de film veel te snel: elke expert mag één zin zeggen en hup – door naar de volgende met daartussen nog even snel een beeld van een smeltende gletsjer.


Ingenieursgeest

Met een lengte van 84 minuten dreigt het dan even een lange zit te worden, maar naarmate de film vordert, gaat de vaart er gelukkig wat uit.

Dan blijkt dat de boodschap wel degelijk de moeite waard is: dat de mens het vermogen heeft om zich een betere toekomst voor te stellen en die – dankzij de ingebakken ingenieursgeest – nog kan realiseren ook.