Een nieuwe studie rekent uit of een miljoen mensen op Mars zichzelf van eten kunnen voorzien. Als we een halve eeuw hard doorwerken, kan Mars zelfredzaam worden, luidt de conclusie. Dankzij kweekvlees en insecten. 

Een menselijke kolonie op Mars is een mooie droom, die in veel opzichten niet onrealistisch is. We kunnen ons ondergronds ingraven of in stralingsbestendige koepels wonen. Zuurstof en water kunnen we maken en recyclen. Maar eten is een probleem; op de dorre Marsgrond groeit maar weinig. En er zijn geen uitgestrekte groene weiden voor koeien en ander vee. 

Toch is het mogelijk om een miljoen mensen van eten te voorzien op de rode planeet, zonder enige import van buitenaf. Dat blijkt uit een nieuw onderzoek van de University of Central Florida. Twee onderzoekers rekenden aan de hand van bestaande technieken uit hoe veel eten mensen nodig hebben, wat een gebalanceerd en smaakvol dieet is en berekenden zo hoe een zelfvoorzienend Mars mogelijk is.


Een miljoen immigranten

Makkelijk is het allemaal niet. De onderzoekers gaan er van uit dat de Marsgemeenschap geleidelijk groeit, dankzij immigratie en geboorte. Van 12 pioniers in de eerste Marsmissie tot een miljoen mensen 53 jaar later. Dan zijn er ruim een miljoen immigranten gearriveerd en 300.000 kinderen geboren. Al die mensen hebben 2000 tot 2500 kilocalorieën per dag nodig. 

Hydroponics-installatie bij NASA

Die kunnen ze uit een beperkt aantal voedingsmiddelen halen. Groenten en andere gewassen kunnen we verbouwen, op Marsgrond of in speciale installaties zoals hydroculturen. Zulke systemen staan nu ook al aan boord van het ISS. Vooral sojabonen en (zoete) aardappels zijn populair, vanwege hun hoge calorische waarde. Sojabonen bevatten bovendien relatief veel eiwit. 


Geen vegetariërs op Mars

Maar puur vegetarisch zullen mensen volgens de onderzoekers niet zijn. Gezien het beperkte aantal vegetariërs of veganisten op aarde, is het onwaarschijnlijk dat Marsbewoners hun hele dieet aan willen passen. Om toch vlees te krijgen zijn er twee opties: insecten of kweekvlees. Insecten leveren relatief veel proteïne op met weinig voer. Kweekvlees kan zelfs helemaal op een hernieuwbare voedingsbodem worden gekweekt, en hoewel de techniek nu nog niet volwassen is, hopen de onderzoekers dat we over een paar jaar allemaal kweekvlees kunnen eten. 

De voedselproductie zal niet meteen op orde zijn. Sterker nog, in de 53 jaar tot een miljoen inwoners zullen er maar liefst 53.000 bevoorradingsschepen nodig zijn, die elk een ton voedsel meenemen. Gemiddeld moeten er elk jaar dus duizend schepen vertrekken van aarde, met genoeg (houdbaar) voedsel voor de kolonisten. Maar na die tijd zal de kolonie zelfvoorzienend zijn; dan zijn er genoeg bioreactoren voor kweekvlees (kip of vis, waarschijnlijk), insectenboerderijen en velden vol sojabonen, sla, aardappels en andere makkelijk te kweken gewassen. 


Kosmische straling

De enige kwestie waar de onderzoekers geen rekening mee houden is straling. Hoewel veel voedselproductie waarschijnlijk in beschermde faciliteiten zal plaatsvinden, is het onduidelijk hoe de kolonisten zich tegen kosmische straling kunnen weren op weg naar Mars. De reis duurt zo lang dat de kans op kanker aanzienlijk toeneemt. Toch is het sterftecijfer voor de kolonisten in het onderzoeksmodel niet hoger dan voor aardmensen. 

Het onderzoek laat zien dat leven op Mars een uitdaging zal zijn; vooral de voedselvoorziening in de 53 jaar na de eerste bewoners vraagt om een heleboel geld om ruimteschepen te bouwen en heen en weer te laten vliegen. Maar het laat ook in detail zien hoe je een maatschappij op kan bouwen op een verre planeet. 


Beeld: JPL/NASA