Hollands glorie

Als jonge jongen waande hoofdredacteur Pancras Dijk zich soms een zeesleepvaarder. Sindsdien vreest hij de orkaankaart, schrijft hij in een column. 

Als jochie speelde ik vaak Hollands glorie, een bordspel dat draaide om de zeesleepvaart - losjes gebaseerd op de gelijknamige roman van Jan den Hartog. In een eigen haven – Esbjerg, Aberdeen, Rotterdam – had elke speler een sleepbootje liggen.

Was ergens op de Noordzee een schip in nood of was er hulp gewenst op een van de boorplatforms, dan kwamen die bootjes in actie. Wie er het eerste was, kreeg een muntje.

Het weer speelde vaak parten. Belandde je scheepje in een storm, dan kwam het nauwelijks meer vooruit.

Moest je een kaart trekken, dan zag je de bui al hangen: ‘Orkaanweer noodzaakt koersverandering’ – en je werd linea recta de verkeerde kant op gedwongen. 

Orkaanweer noodzaakt koersverandering

Onwillekeurig denk ik de laatste tijd steeds vaker terug aan die omineuze boodschap. Er zijn inmiddels vele dossiers aan te wijzen waarin we als samenleving de gevreesde orkaankaart lijken te hebben getrokken. Of we willen of niet: we zullen van koers moeten veranderen.

Een van die transities betreft het die van elektriciteitsnet. Door de groei van zonne- en windenergie is dat volledig uit z’n voegen gebarsten. Het omslagverhaal van ons jongste nummer schetst een gedetailleerd beeld van het net van de toekomst – en van de koersveranderingen die we genoodzaakt zijn te maken om daar te komen. 

Op 10 september viert ingenieursvereniging KIVI trouwens het feest van de koersverandering. Onder het motto Engineering Continuous Transition vindt er een groot festival plaats op de campus van de TU Delft. Hier leest u er meer over en ik hoop dat we elkaar daar zullen treffen.