Het seizoen is al ruimschoots voorbij, maar wintersporters kunnen vast uit­kijken naar 2019. Roam Robotics lanceert dan een exoskelet dat de skiër of snowboarder ondersteunt en vermoeidheid op de piste vermindert.

Het exoskelet is gebaseerd op een lichtgewicht, universeel ontwerp dat het Amerikaanse ­bedrijf voor veel meer toepassingen in de markt wil zetten. Denk daarbij aan het ondersteunen van ouderen, het tillen van zware ­lasten en het trainen van sporters zoals hardlopers.

De constructie is niet gemaakt van staal en elektromotoren, maar van sterke textielweefsels en kunststoffen in combinatie met zachte, pneumatische actuatoren. Die moeten zowel het gewicht als de kosten laag houden.
 

Flexibele zak

Het exoskelet bestaat uit twee beensteunen en een rugzak met daarin een kleine accu, een processor en de pneumatische aansturing. Met een knop op een van de schouderbanden is het systeem aan en uit te zetten.

De beensteunen ­bestaan beide uit een bovenstuk, dat met gespen aan het bovenbeen wordt bevestigd, en een onderstuk. Hierin ­zitten sensoren die de bewegingen van de skiër of snowboarder registreren.

De twee delen zijn middels een pneumatische actuator ter hoogte van de knie met elkaar verbonden. Deze actuator is in feite een flexibele zak met een specifieke vorm die is op te pompen. De actuator wordt met luchtdruk aangestuurd om via het draaimoment van de knie de bewegingen te ondersteunen en de benen te ontlasten.
 

Intelligente schokdemper

Het exoskelet ondersteunt vooral de knieën en de vierhoofdige dijspier, die de voor- en zijkanten van de dij bedekt, en moet fungeren als ‘intelligente schokdempers’ voor de benen. Er wordt kracht gezet wanneer het been kracht zet, waarna de lucht in de ­actuator de klap van het neerkomen opvangt.

Ervaren skiërs en snowboarders kunnen zo nog net wat verder gaan op de piste en in de bochten. Ook kunnen zij na een ongeval eerder weer beginnen met skiën. ­Minder ervaren en oudere wintersporters zullen het vooral wat langer kunnen volhouden zonder ­vermoeid te raken.
 

Tekst: Paul Schilperoord