De karretjes die ruimtevaartnaties naar de maan en Mars sturen zijn doorgaans zo groot als een koelkast of auto. Delftse studenten willen met een kudde kleine robotjes planeten verkennen. Een uitdagend project, al verstoort de lockdown het teamwerk wel een beetje.

De afgelopen jaren kreeg de ruimtevaart weer oog voor de maan. In december nog keerde een Chinese missie terug met de eerste bodemmonsters van de maan in bijna vijftig jaar. NASA wil er in 2024 mensen heen sturen.

Ook studententeams roeren zich. Aan de TU Delft is een heel team bezig een robotje te ontwerpen voor verkennende maanmissies. Het idee achter de robotjes is dat ze mee kunnen liften op grotere maanrovers, wat piggybacking wordt genoemd.

Binnen Project Lunar Zebro werken ongeveer dertig studenten van liefst achttien nationaliteiten naast hun studie aan een robot die in eerste instantie vooral opvalt door zijn karakteristieke gekromde pootjes, zes in totaal. ‘Daar komt onze naam Zebro ook vandaan: zesbenige robot, oorspronkelijk een onderzoeksproject aan de TU Delft’, vertelt Pieter Van Santvliet, partnerships-coördinator van het team.
 

Nieuwsbrief
Vind je dit een leuk artikel? Abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief!


Optimaal grip

De robot loopt dankzij roterende pootjes, waardoor steeds de ronde kant van het pootje de grond raakt. Hierdoor hebben de pootjes optimaal grip op de onder grond en kunnen ze er tegelijkertijd niet in wegzakken. Ook kan de robot, die 28 centimeter lang en 26 centimeter breed is, door deze manier van lopen over obstakels klimmen die even hoog zijn als hijzelf, te weten acht centimeter.
 

Naam: Project Lunar Zebro
Aantal leden: 30
Doel: een robotje ontwikkelen voor op de maan
Perspectief: kuddes kleine, betaalbare robotjes gaan planeten verkennen

 

 

Kudde

Desondanks is het niet helemáál ondenkbaar dat hij blijft vastzitten in een spleet of kuil. Zou dat gebeuren, dan is het niet gelijk einde oefening, want uiteindelijk moeten er vele ‘Zebro’s’ naar de maan, liefst een hele kudde.

‘Ons robotje is een heel eenvoudig ding en niet te vergelijken met bijvoorbeeld de maan- en Marslanders van NASA (lees ook: 'Rijden én vliegen op Mars'). Maar als je uitgaat van een simpel robotje, dan kun je er veel van bouwen en kunnen ze, al samenwerkend, het oppervlak van de maan verkennen’, vertelt Van Santvliet. ‘De redundancy zit bij ons in dat grote aantal robots. Een donkere grot is voor een maanrover te risicovol om binnen te gaan, maar met een grote groep kun je het er wel op wagen. Loopt een robotje zich vast, dan heb je er bijvoorbeeld nog negenenveertig over.’
 

Dankzij de vorm van de poten en zijn manier van lopen klimt de Lunar Zebro gemakkelijk over voorwerpen.


Verkenning

Ook kan een kudde robots een veel groter gebied bestrijken, bijvoorbeeld voor verkenning of het maken van een landkaart. Ten slotte kan een kudde robots, mits uitgerust met de juiste antennes, fungeren als schotel voor een grote radiotelescoop.

Met dit toekomstbeeld in gedachten werken de studenten in Delft in verschillende subteams momenteel hard aan een zo goed mogelijke eerste Zebro. De maand februari brengt een spannend moment. Dan vindt namelijk de critical design review plaats, waarbij externe deskundigen het ontwerp van het robotje tot in detail analyseren en er feedback op leveren.

‘Van deze experts hopen we te horen wat ze van ons ontwerp vinden en waar ze fouten zien of waar te grote faalkansen zitten’, vertelt Korneel Somers, de mediaman van Project Lunar Zebro. ‘Dat zijn mensen met ervaring in de ruimtevaart. Die weten zoveel meer dan wij. Op basis van deze eerlijke terugkoppeling kunnen we dan ons ontwerp aanpassen en verbeteren om zo te komen tot de defi nitieve robot.’
 

Veel documenteren

Van de pandemie en de bijbehorende lockdown heeft ook Project Lunar Zebro last. Alle studenten zitten op hun kamer of bij hun ouders en de chemie die ontstaat bij het samenwerken in één ruimte, ontbreekt. ‘Je merkt dat dit een nadelige invloed heeft op de werksfeer en daardoor op je productiviteit. Het is nu gewoon eventjes minder leuk. Wanneer we met elkaar op de TU Delft zitten te werken, dan prikkelen we elkaar en kunnen we eenvoudig even iets onderling bespreken. Zelfs een koffiepauze kan dan, behalve gezellig, ook nuttig zijn. Nu is het werken aan het project even wat minder enerverend’, zegt Van Santvliet. ‘Aan de andere kant hebben we het geluk dat we pas in de ontwerpfase zitten. We zijn nu veel aan het documenteren, dat kun je ook prima thuis doen.’
 

Praktijkproef met de Lunar Zebro in een ruige, rotsachtige omgeving op Hawaii begin 2020.


Zwitserland

Een lancering zit er voor de maanrobot van de Delftenaren voorlopig niet in. Maar in juli volgt wel de eerstvolgende mijlpaal. Een deel van het team doet mee aan de missie IGLUNA 2021 in Zwitserland, onder meer georganiseerd door de ESA. Ze gaan erheen met enkele prototypen om te laten zien dat die goed in groepsverband kunnen samenwerken, in een ruige omgeving die wel iets weg heeft van de maan.


Openingsfoto: Twee studenten van het Lunar Zebro-team zetten een van de prototypen in elkaar. Foto's Lunar Zebro