Het lijkt een kleurrijke microscoopopname van een organisme. De golvende structuren hebben wel wat weg van het endoplasmatisch reticulum, de eiwitfabriek van een cel, of het mitochondrium, de energiecentrale. Het is een fascinerend inkijkje in de details van het leven, of toch niet? De hele afbeelding is namelijk afkomstig uit de computer. Dat maakt het beeld echter niet minder spectaculair, want het is niet zomaar een tekening. Het is het resultaat van negenhonderd regels code in programmeertaal C. Dit programmaatje creëert willekeurige vormen, waaruit uiteindelijk deze celachtige structuur is ontstaan.

Jonathan McCabe, die het programma schreef, noemt zichzelf generatief artiest. Hij onderzoekt natuurlijke patroonvorming en de kunst die daarmee ontstaat. Voor deze fotoreeks nam hij het werk van computerlegende Alan Turing als uitgangspunt. Turing bedacht niet alleen de Turingtest als proef voor kunstmatige intelligentie, maar werkte ook aan een verklaring van biologische structuren en fenomenen. In 1952 beschreef hij een interactie tussen twee vloeistoffen met verschillende eigenschappen: één diffundeert snel en neemt toe in volume, terwijl de ander juist langzaam diffundeert en in volume afneemt. De samenwerking tussen die twee zorgt voor een patroon van lijntjes en puntjes. ‘Ik heb meerdere interactie samengevoegd, zodat er grote en kleine bewegingen ontstaan en alles door elkaar stroomt’, vertelt McCabe. Ook heeft hij elke vloeistof een contrasterend kleurtje gegeven. Het resultaat is een volledig willekeurige mix stipjes en lijntjes.

Dat de afbeelding zo lijkt op een organisme, komt doordat het beeld op dezelfde manier ontstaat als cellen. ‘De oppervlaktespanning van de vloeistoffen zorgt dat ze niet mengen, als olie en water. Datzelfde fenomeen ligt ook aan de oorsprong van de cel’, verklaart McCabe.