Deze zomer is een van de grootste bergingsoperaties uit de geschiedenis tot een goed einde gebracht: de Costa Concordia, die begin 2012 zonk, is in zijn geheel van de zeebodem gelift op een zeer moeilijk begaanbare plek. Het Nederlandse waterbouwkundige ingenieursbureau Walhout Civil assisteerde bij de berging. ‘Vanwege de enorme krachten was het essentieel alle scheepsbewegingen, water- en luchtdrukken goed in de gaten te houden.’
 
tekst Marc Seijlhouwer MSc foto’s Parbuckling Project
 
Het duurde 2,5 jaar, maar half juli was het dan zo ver: de Costa Concordia, het cruiseschip dat in januari 2012 voor de Italiaanse kust van het kleine eilandje Isola del Giglio kapseisde, dreef weer. De berging van het schip, dat in Genua wordt gesloopt en gerecycled, was een nog niet eerder vertoond ingenieursmeesterwerk: het reusachtige passagiersschip is in zijn geheel van de zeebodem gelift. ‘Tien jaar geleden was dit vrijwel niet mogelijk geweest’, stelt de 25-jarige ing. Jan Walhout van waterbouwkundig ingenieursbureau Walhout Civil, dat assisteerde bij de berging. ‘Allerlei technieken die we hebben gebruikt, waren een decennium geleden niet verfijnd genoeg. Niemand had tien jaar geleden voor deze bergingsmethode gekozen.’

In maart 2012 kreeg Walhout Civil, dat hij samen met zijn broer Korné runt, de vraag van de hoofdaannemer, een joint venture van het Amerikaanse Titan Salvage en het Italiaanse Micoperi, of het wilde assisteren bij de bergingswerkzaamheden. Walhout en zijn broer werkten al enkele jaren voor verschillende internationale opdrachtgevers aan waterbouwkundige en bergingsgerelateerde projecten en had naam weten te maken door het aandragen van ongewone waterbouwkundige oplossingen. De hoofdaannemer was op zoek naar experts die deze klus in goede banen konden leiden. ‘Ik maakte deel uit van een veel groter team’, vertelt Walhout. ‘Ik was er voor de civieltechnische expertise. Er waren ook bergingsdeskundigen, naval architects, software-experts enzovoorts. Alles draaide om samenwerking.’ Dat teamverband is ook logisch, want een 55 m hoog cruiseschip dat instabiel tegen een steile rotswand aanligt op 30 m diepte, haal je niet zomaar omhoog.

In het begin wist niemand precies hoe de klus moest worden geklaard. Titan en Micoperi hadden de opdracht gekregen vanwege hun strategische plan om het wrak in zijn geheel te bergen, met grote caissons. De plannen van andere aannemers, waaronder dat om het wrak in stukken te zagen en in delen naar boven te halen, werden afgeschoten. ‘Dat is de gangbare bergingsmanier bij zulke reuzenschepen. Maar omdat de Concordia op een gevaarlijke plek middenin een natuurgebied lag, stelde de klant, ook in het kader van de rampzalige gebeurtenis, de slachtoffers en de internationale publiciteit, als eis dat het wrak in zijn geheel moest worden geborgen’, aldus Walhout.
Lees hier het volledige artikel.